İlk Acım Değilsin

•27

- Sevdiğin insana güvenir misin?

+Ben,kendime bile güvenmem bazen.

-Peki, inanır mısın?

+Bir kere yalan attığına şahit olduysam,inanmam.

-Seni aldatacağını düşündün mü hiç?

+Bazen,düşünmüyor değilim ama sonra aklımdan siliyorum bu düşünceyi.Sonuçta, ben ona daha ilk gün,‘Benden sıkılmaya başlarsan ilk bana söyle,olur mu?’demiştim.
Kafasını salladı,cevap vermedi.Sanki öyle bir şey asla olmaz dercesine.Daha önce olmuştu ama kendimden biliyordum.

-Peki ya gerçekten,bir gün senden sıkılıp da ayrılmak isterse ayrılır mısın yani?

+Benim ayrılmama gerek kalmaz.Böyle bir durum olursa,arkasından en azından, ‘dürüstmüş’ der,yoluma bakarım.

-Unutur musun peki,unutabilir misin gerçekten?

+Babannem ben daha çok küçükken vefat etmiş.Yüzünü bile hatırlamıyorum.Şöyle arada bir fotoğraflardan bakıyorum da insan tuhaf oluyor.Bana çok emek vermiş.
O büyütmüş beni.Seni bu kadar seven bir insana,bir kere bile sarılamamak çok tuhaf bir duygu.

-Yani?

+Yani,işte unutamıyor insan.Yaşadığı, yaşattığı anılar unutturmuyor insana hiçbir şeyi.Az önce,beni salıncakta salladığı bir fotoğrafı gördüm ve dedim ki; ‘Ah be babannem,ben ne dönme dolaplarda sallanıyorum şimdi.'

-------
Burada (-) Ömer'in bir arkadaşıymış gibi düşünün.