Buraya bir şeyler yazma gereksinimi duyduğum için yazıyorum,yoksa seninle cidden bir alakası yok.
Biliyor musun bazı katiller artık sadece dudaklarından çıkan iki kelime ile öldürebiliyorlar insanı.‘Bundan bana ne?’
dediğini duyar gibiyim.
Hayatımda gördüğüm en soğukkanlı
seri katilsin Hürkan.Öldürüyorsun ama haberin bile olmuyor öldürdüğünden.
Tozlu raflarımdan çıkardığım, birkaç ayıklanmış sigara yardım ediyor daha iyi çalan bu ayrılık senfonisin.
Sen en damardan çalınan bir klarnet gibi,
yüreğime en sert notalarını vururken,ben o
parçayı ağlayarak dinliyorum.
Buna ister edebiyat de ister felsefe.Ama matematik deme.Çünkü matematikle aram iyi değil,sayamadım gidişinin üstünden kaç gün geçti.Tek saydığım o fotoğraflarını beğenen abaza sayısı 3 katına nasıl çıktı?
Hala öyle güzel gülerek nasıl fotoğraf çektiriyorsun?
Hiçbir şey olmamış gibi nasıl devam ediyorsun yaşantına?
Merakımdan soruyorum,
Cidden bunun da seninle bir alakası yok.
Vicdanın diyorum,
Sızlamıyor mu hiç?
Giderken arkamdan el sallamıştın.O elini al,
korkma korkma,küfür etmeyeceğim.Küfürü hak eden insanlar vardır,sen onu bile hak etmiyorsun.Küfür iltifat gibi gelir sana.
Ne diyordum?
Evet,o elini al,sol göğsünün üzerine koy.
Oralarda bir yerlerde ben var mıyım?
---
Hürkan'ıma sövmeyin!
BINABASA MO ANG
İlk Acım Değilsin
General FictionAslında tek sorun.Bir daha bu kadar acıyı başka biriyle denemekten korkuyor olmak.
