•50

17 2 3
                                    

Ah ulan ah!
Keşke tanımasaydım seni.
Şimdi uyuyor olacaktım...

İlkokula yeni başlamıştım.El yakan elbiseler,
kareli 4 ortalı defterler ve koca koca kitaplar.Babamın maaşının yarısından fazlası benim okul hayatıma gidiyordu.O yüzden sevmiyordum okumayı.Zaten tahtaya kalkıp da, hiçbir havuz problemini çözemedim şu ana kadar.A musluk ile B musluk açık kalırsa,havuz kaç saatte dolar sorusu saçma gelirdi bana hep.Su faturası diye bir şey vardı o zamanlar hayatımda.
Tarihlerle de aram iyi değildi.Tek bildiğim tarih,onun benden çok uzak olduğu idi.

Ne yapayım ben,A arabası B arabası ile şu saatlik yola, kaç saatte, kaç kilometre gideceğini.O araba,bize gelmediği sürece sıkıntı yoktu benim için.

Edebiyat derslerinden de, hiçbir şey anlamazdım.Ama kompozisyon diye bir şey vardı ki, bembeyazdı kağıda bütün hayatımı yazabilirdim.Ama ben hep adımı soyadımı yazar çıkardım.Çünkü konusu hep saçma sapan şeyler olurdu.Hiç bana,‘Bir insan neden bu kadar çok sever?’ diye sormadılar.
Hiç,‘Bir insan neden bu hayata itiraz eder?’ diye sormadılar.Tek yaptığımız arabaların kaç saatte gittiği olurdu.

Bir pi sayısını kaça çarparsak kaç çıktığı, kaça bölersek kaç olacağı umurumda bile olmadı.Dikdörtgenlerin her bi karesi,kaç cm açı ile döndüğü ile de ilgilenmedim hiç.
Yeterince, dönen arkadaşlarım vardı zaten çevremde.

Oradan onu çıkartıp sonra tekrar sana bölünmek,sonra bir daha toplanamamak en önemli matematik sorusu olmuştu benim için...Ben ne zaman karşına geçip sana bir şeyler söylemek istesem,konumuz ülkenin bitki örtülerine kadar geliyordu...Bir türlü,
o iki mucizevi kelimeyi seninle yan yana getiremiyordum.

İşte öyle,iki kelime edemeden geçip gittik yıllarca.Bir zamanlar,hiçbir cümle ile bir kelime dahi yazamayacak bir adamı,en değerli bir romanın kaçıncı sayfasındaki bir ayrılık sahnesine itekliyordu seni başkasıyla görmem.Sayfaları çevirmeden anlayabiliyordum ayrılıkları.
Elvedalar süslüyordu her kelimeleri.

Kim bilir bir gün bu yazıyı sen de okursun belki inanmazsın bu kelimelerin tek sahibi oluşuma ama bir şey soracağım.

HATIRLADIN MI BENİ?

İlk Acım Değilsin Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon