Kayboldun, kaybettim seni.
Yıllar sonra küçücük mezarını önüme sürdüler. Ben büyüdüm de, sen hep ufacık kalmışsın Çocuk adamım.
Günlerce, haftalarca, aylarca cebime sıkıştırdığım bir avuç toprağına sığındım. Unut dediler, görmezden gel dediler, yo...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabahın ilk ışıklarında gözlerimi aralamıştım. Hâlâ onun göğsünde, bir bacağımı üzerine atmış bir şekilde yatıyordum. Aksel'in sağ eli sırtımı, sol eli ise bacağımı kavramıştı. Uyuduğumuz pozisyondan biraz utansam da bazı şeyleri kulak arkası etmem gerektiğinin farlındaydım.
Aksel, gece birkaç kez kalkmış, her defasında uyanıp geri gelmesini istemiştim. Ne zaman kalksa yataktan mutlaka sözlerimin üzerine yanıma geri dönüyordu. Gece birkaç kez kalsam da dün çok korkmuş olmama rağmen hayatımın en huzurlu uykusunu uyumuştum.
Daha da fazlası vardı, bunu sizden saklamak istemiyorum. Aksel'in yanında uyurken kendini inanılmaz bir şekilde güvende hissetmiştim. Sanki o kollarını bana doladığında hiçbir ucube bırakın yanıma yaklaşmayı binlerce kilometre uzağımdan bile geçemiyecekmiş gibiydi.
Onu uyandırmadan başımı yüzüne çevirdim. Arsız saçları yine söz dinlemiyerek bir tutamını kaşının üstüne düşürmüştü. Parmak uçlarım her bir tutamını okşamak için can çekiliyordu sanki, tuhaftı.
Kendime yenilip parmaklarımı kaşının üzerindeki saçlarına götürdüm. İşaret parmağımla incitmemek için çabalayarak geriye ittim. Saçları geriye itelesem de inada binmiş bir şekilde tekrar kaşına düşmüştü. Apaçık belliydi ki yerini seviyordu. Amansızca yüzüme konan gülümsemeyi önleyemedim. Kirpikleri uzun uzadıya göz altlarına gölge oluşturmuştu. Can alıcı mavi denizin derinliklerini göremiyor olsam da sert çehresinin her bir santimini inceleyebiliyordum.
Parmaklarım benden izin almak sızın bu sefer yüzüne indi. Elmacık kemiklerine korkarak dokunmuştum. Muazzam bir haşinliye sahip olan teni, tenimi okşuyordu. Ona dokunmamla Aksel'in bedeninin kasıldığını hissettim. Sırtımdaki eliyle belimi kavrayıp beni kendine mühürledi. Bacağımdaki eli ise beni sıkı sıkıya tutuyordu.
Başını bir sağa, bir de sola savurdu. Beni tutan parmakları, sanki mümkünatı varmış gibi daha da sıkılaştı. Bacağımdaki parmakları canımın yanmasına neden olmuştu. "Sus! Sana susmanı söyledim!" dedi inleyerek. Endişeyle başımı omzundan kaldırdım. Anlı boncuk, boncuk ter damlarına ev sahipliği yaparken, boynundaki damarlar dışarıya çıkmak için bir an kolluyordu.
"Bir daha yapamayacakasın! Onu benden almana izin vermem!" dediğinde sesinin buz gibi tınısı ürpermeme sebep olsa da gördüğü kâbusun onu etkilediğini düşünerek omuzlarından sarstım Aksel'i. "Aksel?"diyerek onu sarsmaya devam ediyor, kendine gelip uyanması için çabalıyordum.
Vücudu bir yaprak gibi titriyor, soğuk terler dökmeyi sürdürüyordu. Sonunda dayanamadım ve sesimi olabildiğince yükselterek bağırdım. "Akseeeeeeeel?"
İrkilerek uyandı. Mavi gözleri odanın her bir karışını hızlı, hızlı taradıktan sonra bakışları bana döndü. Beni gördüğü andan sonra nefes almayı unutmuş gibi yüzündeki rahatlamayla birlikte derin bir nefes aldı. Yatağa kendini geri attı ve beni kendine çekti. Rüyasında ne gördüyse onu çok korkutmuşa benziyordu. Kolunu sıvazladım ve "Sen iyi misin?" diye sordum içimdeki bilmediğim ama sesime yansıyan anne edasıyla.
