Watching From Afar (High School Series 1)

Chapter Twenty Nine.

Tinakbuhan ko kaagad si Ivan, siguro ayaw ko marinig ang sagot niya.

Pagkatapos ko magbihis ay lumabas ako sa rest house niya at umupo rito malapit sa dalampasigan.

Ang sarap pala sa pakiramdam ang umupo rito at dinadama ang mga hangin na bumabangga sa balat ko.

Kung alam ko lang na ganito pala kasarap ang magkaroon ng rest house ay matagal na akong bumili.

Nang may narinig ako mga yapak ay alam kong nariyan na rin siya sa tabi ko at umupo rin.

"It's so peaceful here" Saad ko sa kaniya na naka tingin sa dagat.

"That's why i like it here" Saad nito sa akin na naka tingin din sa dagat.

Ang sarap siguro sumigaw dito pag pagod kana sa lahat o hindi kaya magpahinga pag pagod sa mga taong naka palibot sa'yo.

"it would be nice to stay here" Saad ko.

"You can stay if you want" sagot nito.

But I can't, we still have a lot of responsibilities to fullfil kahit especially him, cause his a married man.

Ayaw kong masanay sa presensya niya, ayaw kong masanay na palagi ko siyang nakakausap and I'm afraid to take a risk again because I know it will hurt a lot this time.

"Ganito ba ka payapa ang buhay ko kung tayo pa?" Tanong ko sa kaniya.

Baka pagkatapos nito ay iiwasan ko na talaga siya, pero hahayaan ko muna ang sarili kong maging makasarili hanggang maka uwi kami sa lungsod.

"Why did you left me then? I can fight for us yet you choose to left me" Saad nito.

Napa tingin ako sa kaniya, ito ba ang mga tanong na matagal na niyang kinikimkim? Ang mga iniiwasan kong tanong na hanggang ngayon ay nalilito pa rin ako sa sagot.

"What if you were the one I chose back then, do you think we would be at peace in the hands of your parents?" Saad ko na naka tingin sa mga mata niyang nasa dagat ang tanaw.

"I can fight you, for us" Saad nito.

Napa luha ako sa bawat sagot niya sa akin, ito ba ang pakiramdam pag nasagot ang mga tanong na matagal mo nang hinahanapan ng sagot?

"Then why did you lied?" Tanong ko.

"Because I was afraid of losing you" Saad nito.

Hindi ako naka sagot sa tanong niya sa akin, takot ka palang mawala ako pero bakit pinili mong magsinungaling at hinayaan ang utak ko na mag isip nang kung ano ano.

"Whether I lie or not, you will still leave me." Saad niya at tumingin sa mata ko.

"Pwede pa namang pag usapan 'yon, pero mas pinili mo pa ring itago" Saad ko at binalik ang tanaw sa napaka gandang buwan.

"Because you were already hurt" Sagot nito.

Hindi agad ako naka sagot sa sinabi niya, hindi ko alam kung alam niya bang umiiyak ako ngayon pero sana hindi. Ayaw kong isipin niya na nasasaktan pa rin ako sa relasyon na matagal nang wala.

"Parte sa pagmamahalan ang masaktan" Saad ko.

"Is it also part of love to leave the person who can fight for you?" Tanong niya.

"Oo" agaran kong sagot.

Hindi siya naka sagot sa sinabi ko.

"We need to be apart for us to grow, Ivan" Saad ko.

Hindi ko pinapahalata ang iyak ko, ayaw kong maramdaman ulit ang kandungan niya pag nalaman niyang umiiyak ako.

"But you know what's funny? Yes I did left you but my heart that day remains with you" my voice cracked as i said those worlds.

Hindi ko na kayanang mag panggap.

"You know what's even funnier? I waited up to this day when will you come back to me" Saad nito.

Napa tingin ako sa kaniya at nakita ko rin ang mga luha sa mata niya.

"Then what's stopping you?" Saad ko.

Hindi ba ay may asawa na siya.

"I did not stop Jane, I just realized that even if I return to your life, the traces of yesterday will not be lost and it will always be remembered" Saad nito habang tumutulo ang luha niya.

"I'm sorry, Ivan" Saad ko.

Naging makasarili rin ako noon dahil sa hindi ko siya pinakinggan, dahil na rin sa inisip ko na baka 'yon ang tama para sa aming dalawa.

"It's okay, your feelings were valid." Saad nito.

Hindi na ako naka sagot dahil sa iyak ko. Dahil sa subrang makasarili ko ay nasaktan ko rin pala siya.

"Kontento na akong nakikita kang masaya Jane kahit hindi ako ang dahilan." Saad nito.

Nagpatuloy pa rin ako sa iyak, hindi ko alam kung anong isasagot ko. All this time binabantayan niya pala ako without me knowing. Napaka manhid ko.

"It's worth WATCHING YOU FROM AFAR" Saad nito.

"Ivan."

Nang lalapitan ko sana siya ay bigla lang itong tumayo, hahawakan ko na sana ang kamay niya nang una niyang hinawakan ang kamay ko at hinila niya ako papunta sa rest house.

Nang masirado niya ang pinto ay agad niya akong siniil ng halik.

"Ivan" ungol ko sa gitna ng aming paghahalikan na parang hinahabol namin ang mga hininga namin.

"Hayaan mo muna ako maging makarili kahit ngayong gabi lang, Jane" Saad nito at siniil ulit ako ng halik.

Habang hinahalikan niya ako ay lumalakbay naman ang kaniyang kamay sa aking katawan.

I moaned when his hand touched my front.

"Ahh..Ivan" ungol ko sa sa halikan naming dalawa.

Hindi ko na ito pinigilan kasi alam kong pareho namin itong gusto, kahit ngayong gabi lang.

Habang hinahaplos niya ang gitna ng aking mga hita ay hindi ko maiwasan ang mapa lunok at maubosan ng hininga.

Napa ungol ako nang ipinasok niya ang kaniyang isang daliri sa aking loob.

"Ugh...Ivan..Fuck" ungol ko sa kaniya.

"That's right Jane, moan my name baby" Saad nito.

I felt his hot kisses in my neck, habang hinihimas ng isang kamay niya ang dibdib ko. 

"Fuck Ivan not here" Saad ko.

Baka kasi may biglang kumatok napaka awkward non pag may nakakita sa amin.

Itinigil niya ang ginagawa niya at hinila ulit ako papunta sa kwarto niya.

________________

ಠಿ_ಠಿ 📸