Watching From Afar (High School Series 1)

Chapter Thirty Two.

"I'm mentally drained po" hagulgol ko sa yakap ni mommy.

"Anak, hindi mo kailangan isipin ang mga sinasabi nila sa'yo. You are you, hindi mo sila kailangang sundin pag alam mo sa sarili mong Ikaw mismo ko hindi masaya rito" Saad nito

Hindi ako sumagot sa kaniya at nanatiling nakayakap.

"It's not about them, it's about you" Saad nito.

Tumango nalang ako.

Hindi ko alam kung ilang minuto kami ni mommy na magkayakapan pero may boses akong narinig sa likuran ko.

"Can I talk to Jane po?" Saad ng pamilyar na boses.

"Anak?" Tanong sa akin ni mommy.

Tumango naman ako kaya binitawan ako ni mommy at pinunasan ang mukha ko.

Nang iwan na kami ay humarap ako sa kaniya.

"What do you want?" Saad ko sa kaniya.

I want this to be done, I'm tired not just mentally but also psychically.

"Just tell me what to do, Jane" Saad nito.

Bakas sa mukha niya ang sakit at galit.

"We can't do anything Ivan" Saad ko at napa tulo ulit ang luha.

Fucking tears.

"It's like you're saying you're going to marry my cousin" he sarcastically said.

I don't know what to say or where to start be both don't wanted this.

"Maybe-

Hindi pa ako natapos ay niyakap na niya ako, he held me as if i was a very expensive glass. His hugs never disappoint me. It's still feels home.

"The worst feeling ever is not knowing whether I should wait or give up" Saad nito sa yakapan namin.

Niyakap ko siya pabalik sa mga sinasabi niya. Me too Ivan, me too.

Gusto ko sana iyon sabihin sa kaniya ngunit walang lumalabas sa bibig ko.

Sinaktan ko na siya noon, sasaktan ko na naman siya ngayon, just how much can bear the pain Ivan, it's also killing me.

"Maybe in another life Ivan" Saad ko.

Maybe in another life hindi ko na siya masaktan o pahintayin kung kailan ako babalik sa kaniya.

"Is this what you really want?" Saad nito sa akin.

Naramdaman ko ang luha niya sa balikan ko.

Hindi ko na alam ang gagawin ko, kung ipag lalaban ko ba ito o hindi.

Potangina naman, naging mabait naman akong apo, buong buhay ko I've never disappointed her. What did I  do wrong to suffer this pain.

"Miranda" tanging saad ko lang sa kaniya.

Wala akong masabi bukod sa apelyedo niya, apelyedong gustong gusto kong nasa pangalan ko simula noong nasa high school palang kami. I really thought we'd end up together.

"When you go through deep waters, I will be with you Jane" saad nito sa akin.

Randam ko ang panginginig nang boses at kamay niya.

"This world is so cruel Ivan" Saad ko sa kaniya.

Ang sakit, ang marinig siyang umiyak habang niyayakap ako.

Ang gusto ko sana umiyak siya nang hindi dahil sa sakit kundi dahil sa tuwa, pero ngayon binibigyan ko na naman siya ng panibagong sakit.

"I'm not yet ready to let you go even if it's I'll only watch you from afar but" hindi niya agad natuloy ang sinabi dahil sa hikbi niya sa aking balikat.

Tangina naman oh, paano kita bibitawan kong pinapakita mo sa akin na sakit na sakaling mawala na akong tuluyan sa buhay mo.

"But if i had to just for your happiness.." napa tigil siya at niyakap ako ng mahigpit.

Hindi ko alam kung hanggang kailan matatapos ang sakit ang alam ko lang ay pareho kaming nasasaktan ngayon.

"I'm willing to take risk of it" Saad nito at bumitaw sa yakapan namin.

"Ivan" Saad ko at napa hagulgol.

Hinawakan niya ang mukha ko at hinarap ako sa mukha niya.

"If the other world is real and we're still at this point I'll still choose to wait until you yourself tell me to stop" Saad niya.

Kung hinayaan lang kitang pinag laban ako noon hindi na siguro natin ito pinoproblema ngayon. Mahal na Mahal po kita.

"And if the only way to stop the pain we feel right now is to marry my cousin I will accept it with all my heart." Saad nito at tumutulo sa aking mukha ang kaniyang luha.

Napa tingin agad ako sa mata niya sa mga sinaad niya sa akin.

"Ivan no" Saad ko.

"It's okay Jane, sanay na ako sa ganito." Saad nito.

Hindi ko na alam ang kasunod pero hinalikan niya ako at tinugon ko naman ang mga halik niya.

Hindi ako nag dadalawang isip na halikan siya pabalik.

"It was nice meeting you, I love you and i always do" Saad niya at binitawan na ako.

"Ivan please" lumuhod ako sa harapan niya nang binitawan niya ako.

Hinawakan ko ang kamay niya, nagmamakaawa na h'wag niya akong bitawan.

"Please Jane not this" Saad niya habang umiiyak.

"Buo na ang decision ko" Saad ko sa kaniya.

Ayaw ko na. Ayaw ko nang sundin ang daan kung saan walang hantungan. Ayaw kong pumili na naman kung saan magiging duwag.

"Jane" lumuhod na rin siya sa harapan ko pinupunasan ang mga luha sa aking mukha.

"Hayaan mo akong Ikaw naman ang ipaglaban ko Ivan" Saad ko sa kaniya.

Bigla niya akong niyakap sa sinabi ko sa kaniya at napa hagulgol siya.

"let's fight for each other, I don't want you to feel that in this fight you are the only one who's fighting" Saad niya.

Tumango nalang ako sa sinabi niya, tumayo siya at hinawakan ako.

Hindi ko alam kung ano ang iniisip ni Ivan pero hinawakan niya ang kamay ko at hinila papunta sa loob ng restaurant.

"Ivan, what are you doing?" Tanong ko sa kaniya nang pabalik na kami.

"Trust me" tanging saad nito.

Nang maka pasok na kami at hinarangan kami ni Darrly.

"She's my wife to be Ivan, so fuck off." Saad ni Darrly at hinila ako papunta sa kaniya.

"Ano ba, nasasaktan ako" reklamo ko sa kaniya.

"You're not going anywhere Jane" Saad nito.

Hindi pa naka lakad si Darrly ay sinuntok na siya ni Paul.

"Paul!" Sigaw ni tita Pauline.

"Anak!" Sigaw sa mama ni Darrly.

Nang nabitawan ako ni Darrly ay hinawakan ulit ako ni Ivan.

"You fucking don't order my cousin around, you fucking moron, Sino ka ba bukod sa asong habol nang habol sa pinsan ko?" Galit na saad ni Paul.

Hindi ko alam na nagagalit pala ito kasi sa subrang walang pake nito sa nakapalibot nito noon.

"Fucking Velasco" susuntukin na sana ni Darrly ang pinsan ko pero pinigilan siya nito ng magulang ko.

"Ma, pa. Pakakasalan ko si Jane." Biglang sinabi ni Ivan sa gitna nang kaguluhan.
___________

(~‾▿‾)~  sana all Engr. Paul. Joke.