My End Game II

Lapu-Lapu.........

Mika's POV

"Goodmorning manang." I greeted manang, sa guest room na naman ako natulog last night. Hindi ko alam bat ako nag kakaganito, ang hirap talagang intindihin ng mga babae, ang hirap kong intindihin minsan ako nga mismo hindi ko na alam anong pinag gagagawa ko. I love him, mahal na mahal, pero ang bilis ko talagang mag selos lately, ooops d pala lately, actually since college pa, pero maaalis nyo ba sakin yun? Sobrang mahal ko yung tao, i trust him yung babae lng ang hindi ko kayang pagkatiwalaan, kung merong babaeng mahirap intindihin like me, meron din namang mga babae na sagad sa buto ang pagiging malandi.

"Goodmorning buntis, kamusta ang pakiramdam?"

"Okay naman po." Manang just smiled at me, she's preparing something, for lunch maybe.

"Kumain kana."

"Yes po." After eating my breakfast, aalis na sana ko, sa kusina nga pala ko kumain para kasama ko si manang dun, ayoko sa dining room namin kasi mag isa lng ako dun.

"Ahm, manang kumain po ba si kief kanina?"

"Uy, concern ha. Oo naman, nagmamadali nga. Nag away kayo kagabi noh? Nakita kaya kitang lumipat sa guest room."

"Tampuhan lang po."

"Iha, anak, ano ba talaga ang problema? E kwento mo sa akin kung gusto mong may maka usap." At first nag dadalwang isip pa ko but i need to let this one out, gusto kong e release yung selos galit tampo at lungkot na nararamdaman ko, ayoko rin namang ma stress pa si baby phenom namin.

"Manang, do you think he loves me as much as I love him?" I asked manang while playing with the glass of milk.

"Gaano mo ba sya ka mahal?"

"Sobra sobra po ang pagmamahal ko sa knya na hindi ko kayang makita syang may kasamang iba"

"Yun lng?"

"Manang, kailangan bang e measure ang pag mamahal, d po ba sapat na mahal ko sya dahil mahal ko sya, kahit na nag aaway kami ramdam ko parin na mahal ko sya, na nangingibabaw parin ang pagmamahal ko kahit parati nya kong inaaway"

"Wag kang magtatampo o magagalit kay manang buntis ha? Pero d lang naman si kiefer ang nang aaway eh, minsan kasi ikaw din." Well, tama naman si manang.

"Pero kasi sya eh. Nakakainis sya."

"Ano ba kasi talaga ang nangyari nung pumunta ka dun sa training nya?"

"I saw that girl, yung babaeng patay na patay sa kanya dati. Manang, d mo makukuha sakin ang hindi mag selos. I just hate the fact that he's still friends with that girl. And another thing, hindi nya sinabi sakin na pumupunta yung babae dun minsan."

"Selos lang ba talaga ang rasun?"

"And minsan na fefeel ko na he's only concern with our baby, not me. Minsan na fefeel ko na pinipilit nya nlng ang sarili nya to take good care of me because i have his baby." I said while my tears started to fall.

"Unang una, hindi mo ba naisip na baka d na sinabi ni kief dahil wala naman syang pakialam sa babaeng yun? Dba nga dapat masaya ka pag ganun ang rasun? Sino ba sya para pakialaman at e mind pa sya ng asawa mo dbah? Pangalawa, nung d kpa buntis inaalagan ka ba ni kiefer?"

"Opo, sobrang protective and caring nya."

"Oh yun naman pala eh, hindi kapa buntis inaalagaan ka na nya, ngayon pa kaya na ikaw ang nagdadala sa anak nya? DOBLE ingat sya dahil DOBLE na ang inaalagaan nya."

"Pero ang oa nya minsan, hindi ba nya alam gaano kalungkot dito sa bahay? D manlng nya ba itatanong sakin kung ano ang nararamdaman ko pag nandito lng ako naka tunganga? I know im pregnant, d ko naman ipapahamak ang anak nya dahil anak ko rin to, im not asking him naman na dalhin nya ko sa kung saan saan, i just want him to know how i feel, and hindi ko yun masabi sa kanya kasi wala na syang time para itanong yun sakin." My tears wont stop falling.