My End Game II

Oxygen

Mika's POV

Got so emotional this past few weeks, and I know and understand why, buntis ako and gaya ng kay Kyros noon pa iba iba din ako ng mood. Nainis ako sa mga sinabi ni kiefer so I decided to stay with my parents muna magpapalamig lang.

"At bamit nandito ka?" Umupo si papa sa tabi ko pinatong nya yung offee sa table at nag basa ng dyaryo.

"You dont want me here pa?" I pouted my lips and leaned my head on his shoulder.

"Wag mo kong dinadaan sa ganyan. Alam kong may problema kayo ng asawa mo. Tell what it is."

"I dont know where to start pa, pero this past few weeks kasi i really wanna see him, gusto ko nasa tabi ko sya the whole day, pero bcoz of basketball d naman ata pwed yun, inintindi ko naman pa eh, pero naiinis parin ako tuwing gabi na sya umuuwi, esp kagabi nga nag away kami. I was about to surprise him kasi magkaka baby na ulit kami but it dint turned out well. Nasaktan ako kaya ako umalis." Napa buntong hininga naman si papa.

"1st i hate kiefer for making you cry last night. 2nd i hate him for stressing you out. 3rd, I hate him for causing you pain, emotionally. 4th I hate it whenever its him you ask for help na nung baby kapa ako naman lagi hinihingan mo ng tulong eh, esp pagdating kay mama mo, but naintindihan ko naman kung bakit, you're no longer a kid." Papa chuckled.

"And 5th, i hate myself for spoiling you, and now dahil wala ako sa tabi mo, si kiefer ang nkita mo. You dont know how hard it is for us men whenever you women are pregnant. D man kami ang may dala ng bata kami naman ang nagsasuffer, its bcoz you have this mood swings na d namin alam kung bakit bigla nlng kayong magagalit or what. Listen to me baby okay? Hindi dahil nag away kayo ay lalayas kana agad, d yan ang sulosyon, how will you get the solution kung tintakbuhan mo naman. Pag uusap lang ang kulang jan miks, pag unawa. Alam mo ganu ka hirap maging athlete, you once were. D ko sinasabing tama ang ginawa ni kiefer, ang gusto kong sabihin ay mali ang ginawa mo. Oo sabihin nating nakakatampo nga sya pero he's your husband, ano man ang problema kailangan nyo talagang harapin ng magkasama, sa pag iiwas mo ba sa knya sa tingin mo maaayos nyo ang lahat?-----" d pa tapos si papa ng napatingin kami sa taong pumasok ng bahay.

"Hi. Goodmorning po tito."

"Pahirapan mo muna para madami pang pagkain ang dalhin nya." Dad whispered tas tumawa lng sya, panu ba naman daming fruits and kung ano2 pa ang dala ng mokong na to. And why is he here by the way?

"Hoy ravena! Uupakan kita pag d mo inayos to." Sabi sa knya ni papa at si papa pa mismo ang nag wink sa knya? What is going on? Yung loko d manalng natakot? Naka smile pa talaga.

"Baby...." tawag nya sakin, tumayo kasi ako at nag akmang pupunta sa kwarto.

"Baby Im sorry."

"Yun nlng yun? Sorry? Palagi nalang sorry? Pag nagkamali sorry agad? Yan tayo eh. Yan ang hirap sating mga tao, msyado nating inaabuso ang salitang sorry" lumpit sya sakin, he cupped my face.

"Mika I love you, d ko talaga sinsasdya. Pasensga ma talaga babe."

"Yeah, palagi naman eh, palagi mo namang d sinasadya." Kinuha ko yung kamay nya at binitawan, I turned my back at him at naglakad.

"Anything you want me to do babe, ill do it. Anything." Napalingon ako sa kanya and I smirked.

"Wala kang gagawin dahil hindi mo ko madadala sa kahit anong gawin mo." Syempre pigil na pigil ako. Baka nga pinaglilihian ko si kiefer, pagkakita ko sa knya kanina i wanna hug the hell out of him, ang bango2 pa nya ang lambot ng katawan nya kahit d sya mataba, gusto ko syang halikan, gusto kong isandal ang ulo ko sa pagitan ng dibdib at leeg nya, gusto kong amuyin ang leeg nya gusto kong patulugin nya ko, gusto ko sa kandungan nya, gusto ko----stop mika! Ano ba yang iniisip mo. Galit ka kaya wag kang magpadala sa emosyon mo.