"Uzak dur benden!" Durmuyor burnunu boynuma kadar sürtüyordu.
"Dokunma ablama!" Salihden gelen bu sesle kendimi okadar aciz ve ucuz hissettim ki ağlamamak için dişlerimi dudaklarıma geçirdim.
Şu an kardeşimin önünde taciz ediliyordum...
.
Kurgum olu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Söylediği hiç bir şeyin artık benim yanımda bir kıymeti yoktu. Çabalasada umrumda degildi. Çünkü o beni çoktan kaybetmişti. Yüzümü ona çevirmeden yandan bir bakış attım
"Ne yaptığın yada yapacağın umrumda değil, sadece bize artık zarar vermeni istemiyorum." Dedim kendimden emin bir şekilde.
"Sana zarar vermek yapacağım son şey bile değil." Güldüm. Sanki bana herşeyi yapan o değilmiş gibi konuşması sinirden gülmeme sebeb oldu
O sırada kapı açıldı ve Rüzgar çıktı. Kaşları çatık ve sinirliydi. Tek başına çıkmıştı.
"Gidelim." Dedi bana başıyla işaret verirken
"Tamam." İkimizde merdivenlere gidecekken Cihangirin sesi duyuldu
"Ne oldu, ne konuştunuz." Rüzgar dalgındı
"Hiç." Dedi sadece kaşlarım çatılırken olanları anlamaya çalışıyordum ama anlamıyordum.
"Kaç dakikadır içeridesin, ne söyledi sana!" Cihangirin sesi bu sefer hem sabırsız hemde tehlikeli çıkmıştı. Rüzgar kendine gelmiş gibi kaşları derince çatıldı.
"Sanane!" Dedi sertçe. .
"Ne demek banane lan, kardeşim o benim!" Rüzgar bir adım atıp Cihangirle karşı karşıya gelince içim huzursuzlukla sıkıldı.
"O zaman kardeşine sor." Cihangirin sinirden ellerini yumruk yaptığını görünce hemen yanına gidip Rüzgarın koluna girdim.
"Gidelim....lütfen." diye fısıldadım. Hala yaralıydı. Yeni bir kavgayı kaldırabilecek güçte değildi. Rüzgarın elimin altındaki bedeninin gevşediğini hissettim.
"Gidelim." Diye bastırdı sertçe gözleri Cihangirdeyken.
"İnsan gibi sana bir soru sordum, kardeşimin derdi ne? Neden sırf sen gel diye ilaç içtim numarası yapıyor. Ne yaptın lan sen Edaya!" Kaşlarım çatılırken ona dik dik baktım
"Madem bu kadar merak ediyorsun git kardeşine sor." Bakışları beni buldu.
"Sen etmiyor musun? Pi piç kesin Edaya bir şey yaptı. Yoksa niye kaçsın niye şimdi ilaç içtim deyip kendini odadalara kitlesin!" Rüzgar beni arkasına alırken bir adım öne çıktı
"Kıza bağırma lan! Çocuğun mu var karşında!"
"İstediğimle istediğim gibi konuşurum sen mi susturacaksin beni!" Kalbim korkuyla çarparken yutkundum.
"Ben-" tam o anda Edanın odasının kapısı yavaşça açılınca herkes oraya baktı. Eda yaşlı gözleriyle abisine baktı
"Onu seviyorum." Diye mırıldandı. Herkes ona şaşkınlıkla bakiyordu çünkü Eda konuşuyordu. Soyledikleri sanki ona acı veriyormuş gibi yüzünü buruşturdu.
