MMAİ grubu yanına diğer kızları da yanına alarak örgütlüyordu. Bense giderek daha yalnız kalıyordum ve bu ciddi anlamda psikolojimi yerle bir ediyordu.
En sonunda benim okuldan atılmam için dilekçe yazıp imza toplamaya başladılar ve inanır mısınız bilmem ama neredeyse sınıftaki her kız imzaladı. Ama bazılarına zorla imzalarmış olabileceklerini düşünüyorum çünkü onlar öyle şeyler yapardı.
İmza işi bittikten sonra müdüre götürdüler ama müdür dilekçeye bakmamış bile duyduğum kadarıyla. Aynısını bir kere daha yaptılar ama yine müdür dilekçeye bakmayınca bu yöntemden vazgeçtiler.
Bense hâlâ yalnız başıma kitap okuyor, kağıtlara hikayeler yazıyor, koridorlarda dolaşıyordum. Bir de bir aralar her tenefüs kızlar tuvaletine giderdim hem zaman geçsin hem de diğer sınıflardan olan arkadaşlarımı ( gerçi toplasan bir elin parmaklarını geçmeyecek kadardı ) göreyim diye.
Bu MMAİ beni gerçekten fazlasıyla rahatsız ediyordu ve her geçen gün yeni iddialar ortaya atıyorlardı. Arada bir dağılmaya yüz tutarlardı ama dağılmazlardı. Hiçbiri birbirlerini yüz üstü bırakmıyordu. Birbirlerine melek gibi davranıyorlardı ama bana gelince şeytana dönüyorlardı.
İftira üzerine iftira derken olaylar baya büyüdü ve diğer sınıflardan kızlar da onları savunmaya başladı. İyice yalnız kalmıştım. Neler olacağını gerçekten bilmiyordum. Tek bildiğim çok mutsuz olduğumdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tombul Kız ( Tamamlandı )
Non-FictionİLK KİTABIM OLDUĞU İÇİN YAZIM HATALARI OLABİLİR, LÜTFEN BUNU GÖZ ÖNÜNDE BULUNDURARAK OKUYUN Daha bitmemiş olan okul hayatımda şu ana dek her zaman mutlu olduğu, dersleri sevdiği ve hiç dışlanmadığı sanılan; önde oturan o şişko kızdım. Gerçi hâlâ da...
