Rehberlik öğretmenimiz ne dese bana zorbalık yapmaya devam ediyorlardı. Hiç durmuyorlardı. Benimse her geçen gün psikolojim kötüye gidiyor, mutsuzluğum artıyordu. Ailem de olaylara karışmış habire okulla konuşuyordu. Ama kızlar kaldıkları yerden devam ediyorlardı.
Bir gün bir tane öğretmen bana yardım eli uzattı. Ben de o eli tuttum. Bu üst sınıfların sosyal bilgiler öğretmeni Fatma öğretmendi. O gidip kızlara biraz kızmış sonra kızlar benden özür dilediler. İstemeyerek özür diledikleri çok belli oluyordu. Gerçi bunu takmıyordum. Bir daha yapmayacaklardı, önemli olan oydu.
*****************
Şimdi seninle biraz konuşmak istiyorum okuyucu. Eğer sen de benim o zamanlar yaşadıklarım gibi şeyler yaşıyorsan bil ki yalnız değilsin. Ne zaman istersen bu kitabı okuyarak benimle konuşabilirsin. Güçlü olmalısın okuyucu. Bütün yaşadıklarına güçlü bir şekilde göğüs germelisin. Çünkü ancak ve ancak bu şekilde olanların üstesinden gelebilirsin. Sana tavsiyem, takma. Sana dedikleri, yaptıkları hiçbir şeyi takma. Çünkü onlar sana çirkin dedi diye sen çirkin olmuyorsun mesela. Onlar akılsız olduğunu söyledi diye akılsız olacak değilsin. Şunu da bil, mutlaka elinden tutan bir el olacaktır. Sesini duyan biri olacaktır. O kişiyi sakın bırakma olur mu okuyucu? Sakın kendini yalnız hissetme, üzülme tamam mı?
Unutma
Seni seviyorum
YOU ARE READING
Tombul Kız ( Tamamlandı )
Non-FictionİLK KİTABIM OLDUĞU İÇİN YAZIM HATALARI OLABİLİR, LÜTFEN BUNU GÖZ ÖNÜNDE BULUNDURARAK OKUYUN Daha bitmemiş olan okul hayatımda şu ana dek her zaman mutlu olduğu, dersleri sevdiği ve hiç dışlanmadığı sanılan; önde oturan o şişko kızdım. Gerçi hâlâ da...
