When The Killer Falls In Love

Chapter 54

Tahimik kong tinitigan ang mga mata niya habang isinasawalat ang mga katagang iyon.

Napupuno ng seryoso ang mga mata niya. Akala ko nag sorry siya dahil sa sarili nito. Iyon pala'y nagsorry siya dahil sana, itinakas niya ako kagabe. It's an act of selfishness and he might be accused of abduction pero wala siyang pakealam basta lang ay mamumuhay kami ng payapa, wala na siyang mahihiling pa.

This is the Dojun whom I love the most. Selfish, greedy, pride pero lahat ng kasamaan niya may dahilan. His selfishness protect his realm, his greediness protect his power, his pride protect his dignity and strength and I bet, his realm, power, dignity and strength has in common and that is his family.

Lumawak ang ngiti ko sa labi at inambahan siya ng yakap at halik. "I love you so much!"

Hindi siya sumagot sa halip ay hinaplos lang ang likod ko. "I will talk to your father and settle all things. If he'll refuse, I will also refuse. I will refuse his refusal. Hinding-hindi ako papayag na hindi ka magiging akin. Sisiguraduhin kong mapapasa'kin ka sa huli."

"P-pero baka ma sira ang imahe mo sa kanya baka naiinitan lang 'yun si Papa at nagulat sa biglaang pag kita niya sa'yo kanina."

"Whatever the reason it is, darling, I'll do whatever it takes to make him feel that you're better for me than the others out there."

Tumango-tango ako.

Tahimik ang buong sala nung mapag-isipan namin ang mag-usap ng masinsinan. Si Asha ay inaliw ni manang Lusing sa Parke. Andito sina Tita, Tito Zach, Tita Leslie, Dojun, Papa at ako. Kanina pa kami rito at wala pang may ganang mag simula. Si Dojun ay marahil humahanap lang ng tyempo. Tinignan naman ako ni tita kaya bahagya akong napayuko.

Tumikhim ako, "P-pa... Nasa sa iyo na kung aayaw ka sa kanya... Mag bubukod nalang ho kami ng bahay malayo sa inyo at sa iba para hindi po kami ma tyempohan ng mga pulis."

"Ano?" Ramdam ko ang papataas nitong temperatura.

"Magbubukod ho kami—"

"Nababaliw ka na ba?! Ilalayo mo 'yung mga apo ko?? Hindi ako papayag!"

Napayuko si tita. Nailang naman ako at pilit tinagpo ang galit na mga mata ni Papa.

"Bibisita naman ho kami dito."

"Kapag nagkasakit na ako? Kung hindi pa ako magkakasakit hindi kayo bibisita rito? Eh paano kung mapano ka dun? Sinong magpapakain sainyo? Sinong mag-aalaga ng mga apo ko? Ano bang maibibigay mo, Lad? Wala ka ng pera, wala ka ng negosyo, kulong ka pa, paano mo mabubuhay ang anak ko sa itsurang 'yan? Nanakaw ka? Ganun ba? Papatay ka ng tao ulit para magka pera?—"

"Pa!—"

Napahinto ako nung hinawakan ni Dojun ang polupulsuhan ko.

I bit my lip trying to calm myself.

"Pa, you're over the line." Dagdag ko ng mahinahon.

Pinisil-pisil naman ni Dojun ang kamay ko.

"Marami namang paraan para magka pera na hindi dinudungisan ang kamay." Kalmado nitong sagot.

"Sa anong paraan aber? Paano mo mabibigyan ng magandang buhay ang tatlo kong apo?? Bubukod pa kayo? Saan kayo kukuha ng pang bukod? Basta ako ayokong magsama kayo. Nagbabago ang isip ng tao."

"There is always a way for everything, Sir. I do have no business anymore and I am even wanted in the Philippines but that doesn't mean that my life stop there. I can build house through woods and rocks from the forest. I can find a job where no profile required such as waiter or perhaps, a janitor. Sigurado akong hindi iyon kakasya sa'min lahat pero lahat naman ng una nagsisimula sa hirap. Makakaahon din kami, iaahon ko sila. I don't kill anymore, Sir. My hands doesn't itch for murder anymore, it itch for success and presence of your daughter."