Çapkın Patron ( TAMAMLANDI )

Yastık Savaşı.

Medyaya kalbimi bırakıyorum efendim. :,)

...................................................................................

( Arzen Çelen )

" İstediğimi yaparım bir şey diyemezsin sende ! "

Telefonu elinden alıp arabaya doğru yürümeye başladım.

Ponçikle arabaya binip Aras'ın gelmesini bekledim. Çok geçmeden Aras gelmişti , Aras geldikten sonra da şoför binmişti ve eve dönmek için yol almıştık. Ne Aras benimle konuşuyordu , ne ben Arasla konuşuyordum. Arada göz göze gelip hemen başka tarafa dönüyorduk. Ponçik bir benim kucağıma bir de Aras'ın kucağına gidiyordu. Tabi ben hemen kediyi Arastan uzaklaştırıyordum. Uzun bir sessizlikten sonra ilk konuşan ben olmuştum.

" Eve gidebilir miyiz artık ? "

Aras : Şuan nereye gidiyoruz gibi görünüyor !?

" Hatırlatıyım biz aynı evde yaşamıyoruz ! Bizim Mertle birlikte bir evimiz var ! "

Aras : Gidersiniz Arzen , önce yaptıklarının bir cezasını çeksinler sonra gidersiniz .

Aras benimle konuşurken yüzüme bakmak yerine camdan dışarıyı seyretmeyi tercih etmişti. Hep böyle iletişim kurmak zorunda mıydı !?

" Meymenetsiz ! "

Dediğim şey ile yavaşça gözlerini kırparak bana bakmıştı.

" Sonunda bakabildin ! "

Aras : Ne ?

" Diyorum ki benimle konuşurken yüzüme bakmaya çalışabilirsin. Hayır yani bende senin meymenetsiz suratını görmek istemem ama insanlar böyle iletişim kuruyor ! "

Aras , gözlerini kapatıp sesli bir şekilde nefes verip tekrar cama döndü.

" Götü kalkmış pezevenk ! "

Cümlenin ağzımdan çıkması ile pişmanlık duygusunun beni kaplaması aynı saniyeler içerisinde olmuştu. Aras'ın duymasında bir sorun yoktu ama şoför amca dikiz aynasından bana bakmıştı. Kafamı eğerek kısık bir sesle özür diledim.

Aras bu hâlime gülüyordu , komik değildi ! Şoför amcanın da gülmesini beklemiyordum ama adam gülerek ,

' Sorun yok kızım , Aras oğlumun ağzından daha fazlasını duyuyordum. '

" Olur mu amcacım !? Benimle onu bir kefeye koymanız bile gereksiz . Ben onun gibi terbiyesiz değilim ! "

Aras : Kesin değilsindir Arzen !

" Ne yaptığımı gördün ? Hı !? "

Aras kafasını sallayıp tekrar cama döndü.

' Şarkı açıyım mı hanım kızım ? '

" Lütfen hanım kelimesini bana kullanmayın. Birbirimize çok uzağız ve şarkı isterseniz açabilirsiniz. Malûm sohbet baya sıkıcı..."

Aras : Arzen , evet veya hayır demek bu kadar uzun cümlelerle anlatılmaz.

" Ya sanane acaba ? Ponçik ne diyor bu meymenetsiz baban ? "

Aras Ponçik ' e bakıp ,

Aras : Allah sana sabır versin başkan , en azından ben bugün annenin dilinden kurtuluyorum. Ya sen ..? Vay benim bahtsız oğluma.

" O çok rahat olacak bir kere ! Benimle yatacak , kucağımda uyuyacak , birlikte oyunlar oynayacağız , onu istediğim kadar öpücüklere boğacağım... Kısacası sen bile onun yerinde olmak isteyeceksin ! "