Kill Me, Archer (Alonso Brothers Series 1)

Chapter 5

A week passed and nothing special happened. Paulit-ulit lang naman ang nangyayari sa buhay ko. Gigising, kakain, magtatrabaho, uuwi, kakain at matutulog. It was a cycle everyday.

Ngayong gabi ay pupunta kami sa bahay ng mga Alonso. They called for a small dinner.

Gusto ko sanang hindi pumunta dahil ayokong makita ang pagmumukha ng lalakeng iyon pero wala naman akong magagawa.

Ni hindi niya man lang binisita sa loob ng isang linggo para humingi ng tawag. Nagkasakit kaya ako noong gabing iyon!

Kung isip bata ako ay marahil, noon pa ako nagsumbong sa tatay niya!

Masama ang timpla ng aking mukha habang naglalagay ng kaunting makeup. I just wore a black dress. You never go wrong with black dress.

My family went earlier than me. Sinabi ko kasing susunod pa ako dahil may gagawin pa ako.

I sighed as I walked inside the large mansion of the Alonso. Agad bumungad sa akin ang mga mamahaling palamuti na sa tingin ko ay mas mahal pa yata kaya sa buhay ko.

I should really talk to tita if she wants to adopt me. Hindi naman siya lugi sa akin.

Dumeretso ako sa dining room at agad ko silang nakita. Nakahanda na ang mga pagkain sa malaking dining table.

They still haven't eaten yet. Marahil ay hinihintay nila akong dumating.

"Hi, tita, tito," Nakipagbeso ako kay tita.

Hindi ko binigyang pansinang isang pares ng matang kanina pa nakatingin sa akin. I sat beside Hunter. Sa kabila ay nakaupo si Archer na tahimik na nagmamasid.

We were silent while eating. Hunter was trying to engage me in a conversation but I couldn't concentrate. Tahimik lang akong kumakain.

I stared at the expensive steak on my plate. Magkano kaya 'to?

"Archer, Lyrae."

I stopped when I heard my name. Tito smiled at me. Tila may saaabihing hindi kaaya-aya.

"You should live together now," aniya.

Agad na napuno ng pagtututol ang aking mukha. Gusto kong tumutol pero ayokong masamain nila ako.

Archer cleared his throat. "Y-yes, father."

I rolled my eyes. We're the same after all. Ni walang kakayahan para ipaglaban ang gusto. We don't have freedom to refuse.

Wala akong choice kundi pumayag. Tumatango lang ako sa mga plano nila.

I didn't think it would be this fast. One week had passed, and here we are, moving our things to out new house.

It's a two storey house. Ayokong masyadong mataas. Ayos lang ito basta malawak.

Pareho lang kaming tahimik habang inililipat ang mga gamit. We had diferent bedrooms, of course.

We spent two days organizing our things. Wala naman kami masyadong nilagay na disenyo sa bahay. Like frames or something.

Pareho naman kasing labag sa kalooban namin ang tumira dito.

I yawned as I opened my eyes. Tumatama ang liwanag sa aking mata kaya tinakpan ko iyon gamit ang aking palad.

I went downstairs. I immediately smelled the smell of the food bbing cooked.

Wait, Archer's cooking?

Good then. Kasi hindi ako marunong magluto. I only know how to cook eggs, bacons and such doos that are easy to cook.

Natagpuan ko siyang nakaharap sa niluluto, seryoso ang mukha. He was frying fish.

I sat at the stool and stared at his sexy back. His biceps flexed as he moved. Kitang kita kasi naka puting sando lang siya at shorts.