𝑻𝒉𝒆 𝑴𝒊𝒔𝒕𝒓𝒆𝒔𝒔

Chapter 34

شرط ووت و کامنت نداریم خودتون حواستون باشه~♡

Lisa’s POV

"صبح بخیر."
جکسون یهو تو دفترم پیداش شد و با کلی هیجان برام دست تکون داد.

به این مرد خوش پوش و خوش تیپ نگاهی انداختم.
"چیزی که میخواستمو اوردی؟"

"صبح توم بخیر جکسون."
با کنایه برگشت از خودش استقبال کرد.

سرمو تکون دادم. همینجا تو دفترم دوش ساده ای گرفته بودم و لباس های رسمی مو پوشیدم ولی هنوزم رو مود خوبی نیستم چون دیشب نتونستم بخوام، برای همینم دوباره نشستم سر کاغذ بازیا.

"خدمت شما."
با لبخند قابل سفید رنگ رو روی میزم گداشت. لعنت بهش، یه استیکی نوت روی فایل زده بود
قبل از باز کردنش لبخند بزن .

"دیوونه."
بهش چشم غره رفتم که خندید.

"حتی یه لبخند کوچیکم نمیتونی بزنی یعنی؟ من دوست ندارم برای یه رئیس بی اعصاب کار کنم."
روی یکی از کاناپه های مشگی که اطراف دفتر بود نشست.

"پس میتونی استعفا بدی."

فایل رو باز کردم.

"اسمش جیمز هندریکه، یه مرد پنجاه و شش ساله. دو رگه است، امریکایی-کره ای. با تحقیقاتی که ما کردیم نشون میده یه زن و چهار تا بچه داره. صاحب یکی از بزرگترین کارخونه های شراب سازیه ولی کمپانیش تو لس انجلسه چون ال ای بیشترین درخواست شرابشو داره. کمپانیش یکی از بهتریناس تو ال ای و بدون شک سرمایه گذاری هایی که تو امریکا شمالی و جنوبی داشته موفق بودند. و حالا مقصد بعدیش آسیاست مانوبان."
توضیح داد.

"میفهمم چرا میخواد سرمایه گذاری کنه ولی نمیفهم چرا رو شرکت ما؟"

"سادست. شرکت تو یکی ازقابل اعتماد ترین و موفق ترین شرکت های هتل و رستوران بوده سال گذشته و بی شک تو انتخابش بودی."

کتمو درست کردم و دوباره نگاهی به برگه ای که اطلاعات جیمز روی اون نوشته شده بود انداختم.

"صید بزرگیه لیسا. فرصتیه که فقط یه بار تو زندیگت بدست میاری تا برای همیشه خودت و شرکت رو رشد و گسترش بدی، اگر اجازه بدی روی شرکت سرمایه گذاری کنه.. هممونو نجات میده."

قهوه ای که چند لحظه پیش مینا اورده بود رو مینوشید.
"کی قراره باهاش ملاقات کنیم؟"

"فردا."
چشمکی زد و دوباره یه جرعه از قهوهٔ تلخش خورد.

"کجا؟"
دستشو کرد تو جیب کتش و یه پاکت نامه از توش دراورد و بهم داد. شبیه یک دعوت نامه بود.

باز کردم، توش نوشته شده بود:
"تولد شصت سالگی نخست وزیر، یکی از حامیان شما."

پوزخندی زد و برگشت روی مبل نشست.