'Benim bebeğim nerdeee? Bulamıyorumm Changbin nerdeymişş? '
Minho her yerde Changbin'i arıyordu. Changbin hastaydı ve ilaç içmemek için hyungundan kaçıyordu. Minho onun odasındaki yatağının arkasına saklandığını tahmin etmiş ve orada bulmuştu onu. Arkasından sessizce yaklaşıp, arkadan sarılmıştı ki kaçamasın. Changbin bu anı sarılmaya korkup irkilmisti. Minho onu bırakıp kucağına alıp salona götürdü ve ilacı zor da olsa içirdi.
'Ya hyungg ben bu ilacın tadını sevmiyorum~ ' diyip huysuzlanmıştı.
'Olmaz bebeğim eğer bu ilacı içmezsen daha kötü hasta olursun ve iğne yemen gerekir ki korkuyorsun iğneden. Hiçbir üye senin böyle hasta olduğunu görmek istemez hepimiz seni seviyoruz sen hasta olunca üzülüyoruz miniğim.' Diyip koltukta yanına oturdum. Yanıma çekip göğsüme yatmasını sağladım ve saçlarını oksamaya başladım. Erken kalkmıştı bugün, üstüne bir de ilaç iyice uykusunu getirmişti. Yavaşça gözleri kapanmış ve uyumustu. Yavaşça koltuğa yatırdım ve üstünü örttüm. Alnına minik bir buse kondurdum ve odama gittim.
Odamda okuduğum kitabımı bölen şey aşağıdan gelen ağlama sesiydi. İlk başta yanlış duyduğunu sanmıştım ama sonra fark etmiştim ki bebeğim aşağıdaydı ve evde bizden başka kimse yoktu. Hemen yanına koştum. Baktığımda koltukta oturmuş, gözleri şişmiş,dudakları büzülmüş bir Changbin di. Yanına oturup kollarım arasına aldım. O da anı bir hareketle kucağıma oturdu ve kafasını boynuma koydu. Ben de kollarımdan birini beline sardım ve diğeriyle de saçlarını okşamaya başladım. Biraz öyle durup sakinlesemesini bekledim. Artık iç çekişlere dönmüştü aģlaması. Yavaşça kafanı kaldırıp bana bakmasını sağladım ve göz yaşlarını silip yanaklarını öptüm. Anlatmasını bekledim ama bir şey söylemedi. Ben sormaya karar verdim.
'Bebeğim sorun ne? Seni böyle korkutup ağlatan ne güzelim anlat hadi hyunguna anlat ki ne olduğunu anlayabileyim.'
Changbin iç çekip anlatmaya başladı. Bir yandan da bana tekrar sarılıp boynuma koydu kafasını.
'Çok korkunç bir rüyaydı hyung. Beni sizden ayırıyorlar dı ve beni atıyorlardı gruptan. Kimse beni sevmiyordu. Çok korkuncu herkes benden nefret ediyordu sen bile.' Diyerek tekrar ağlamaya başladı. Hemen sarılıp saçlarını okşayıp konuşmaya başladım.
'Bebeğim bu kötü bir kabustu. Emin ol herkes seni çok seviyor ve kimse bizden ayıramaz seni. Sen bizim bebeğimizsin seni asla bırakmayız. Ve asla unutma ben senden asla nefret etmem güzelim sen benim en değerli varlığımsın.' Diyerek saçlarını oksamaya devam ettim. Kafasını kaldırıp teşekkür etti ve yanaklarıma öpücük kondurdu. Ben de onun yüzlünün her yerini öptüm. Tekrar mayıslar başlayınca tekrar boynuma doğru yattı ve ellerimi saçına koyup oksamami istedi. Biraz öyle durduktan sonra tekrar uyudu. Yatağına götürdüm tam yatirmisken hafif aralık gözleriyle bana bakıp yanında yatmamış istedi. Yana kayıp beni bekledi. Yanına yatıp kocaman sarıldım ve öpücük kondurdum alnına.
Evetttt yeni yılın yeni bölümü. Umarım beğenirsinizzz bebeklerimm. Yorumlarınızı, önerilerinizi ve isteklerinizi bekliyorummm
