Ben ilk kez onun yangınında onunla yanarken bulmuştum kendimi.
''Alacalı...'' dedi büyülenmiş gibi. Alnı alnıma yaslandı. ''Alacalı Ahuşan... Bana yazılmış gibisin.'' Kaç kere döndü durdu parmakları tenimde sayamadım. ''Sabrın sonu selametse...'' El...
Benim için Demir'i tekrar yazmak özlediğim birine uzun zaman sonra hasretle kavuşmak gibi oldu. Bu hikaye benim sanıyorum ki 2017-18 dönemi arasında ele aldığım bir hikayeydi. Düzenlerim diye kaldırmış ama araya zaman ve sonrasında da Aşiyan, Lahza falan girince bir de ikisini de tamamlamak senelere tekabül edince Visal öylece taslaklarda kalmıştı. Söz verdiğimden ve Lahza sonrası daha bizden bir dünyaya girmek istediğimden şimdi doğru zaman gibi düşünüp tekrar o taslaklardan çıkardım. Çıkarınca da şu değişsin, bu değişsin, dur şöyle bir olay ekleyeyim derken sadece başlangıç noktasını aynı tutup akışları tamamen değiştirdim. Yeni karakterler, yeni isimler, yeni olaylar eklendi. Kısacası düzenlemeyle başlayan yolculuk sıfırdan bir hikayeye dönüştü.
Mahallemizin sakinleri de sizlersiniz. 🧚 İş ya da okul dönüşü o yokuşu çıkarken çocukların yollarda koşuştuğu, herkesin birbirini tanıdığı, dedikodulara yakından tanık olacağınız, düğün, nişan, bayram ve nice tatlı telaşlarda onlarla aynı hislere bürüneceğiniz, okuyormuş gibi değil de bir köşede onları izliyormuş, sizdenlermiş gibi hissedeceğiniz, keyifli bir yolculuk olması tek dileğim. Umarım iki taraflı da aynı keyifle başlayıp çok uzatmadan yine aynı keyifle sonlandırabiliriz. ❤️
Oy verdiyseniz keyifle okuyun ve lütfen satır aralarını doldurun. 🥺✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Bölüm:
Sen Banasın
3.04.2019
Çarşamba...
''Ahu'm... Ahuşan'ım...''
Abimin sesi her zamankinin aksine daha yumuşak ve dolu doluydu sanki. Gerçi onlar bana adımı her seslendiğinde altındaki anlamları fazlasıyla dolduruyordum sanırım. Bir insan isminin anlamını ne kadar taşıyabilirse o kadar çok taşıyordum ben.
20 yıl önce bugün, prematüre bir bebek olarak dünyaya gelmişim. Doğum hikâyemden de bahsetmem gerekirse, annem kapı önünde otururken komşumuz Sebahat teyze mısır kaynatırken başlamış bana doğumu. Sebahat teyze mısırları kaynatıp annemi de kapı önünde görünce bir tabak vermek istemiş. Tabii o zamanlar rahmetli Sebahat teyze epey yaşlı. Gözü kesmemiş kapıya gidip götürmeye. Evi tek katlı olunca camdan uzatmış anneme. Annemde can bu ya çekince ve tabii kaderde doğumum tam olarak o an yazılmış olmalı ki kalkmış gitmiş. İştahla tazecik mısırlara bakarken aceleyle oturup yeme niyetiyle sanırım adımlarını hızlandırınca kaymış ve düşmüş.
Sonrası tabii karnı burnunda kadının yere kapaklanmasıyla insanların etraflarına toplanması olmuş. Annemi alıp hastaneye götürmüşler. Annem giderken elli kere iyiyim dese de asıl olay hastaneye gidince ortaya çıkmış. Annemin sancısı artmış, açılması başlamış. Sahiden de sancısı vardı da annem mi hissetmemişti yoksa düşmenin etkisiyle mi oldu orası muamma.
