_⚠️️The Room Of Death⚠️️_ ( Yizhan Completed ff)

•••07•••

..

..

..

..තමුසෙට තාම ඕක කා ගන්න බැරිද ආ..පොගවලා කවනකම්ද බලන් ඉන්නේ..

  ඒ එයා..තාමත් හරියට නමක්වත් නොදන්න මාත් එක්ක ජීවිතේ වෙනුවට මරනෙ බෙදාගන්න මේ කාමරේ ඉතුරු වෙලා ඉන්න එකම කෙනා..ටිකක් නපුරුයි ..මැරෙන්න ලගයි කියලා දැන දැනම ආඩම්බරකම අහසටත් වඩා..ටිකක් හොදින් කතා කරන්න දන්නෙම නෑ..මං මෙතන උන හැදිලා ඇගේ තුවාලත් එක්ක සීතලේ ගැහෙනවා කියන එකවත් එයාට ගානක් නෑ..එයා හැසිරෙන්නෙ මගෙන් පලිගන්න වගේ..හ්ම්..ඒත් මට එයාට බනින්න හිතෙන්නෙ නෑ..එයාගේ පැත්තෙන් බැලුවොත් එයා මේ හැසිරෙම විදිහ ඕනාවට වඩා සාධාරණයි..අවුරුදු දහ අටක් කියන්නේ පොඩි කාලයක් නෙවේනේ..කිව්වත් වගේ මං හරි නම් සතුටු වෙන්න ඕන පැය ගානකට උනු දේවල් දරාගන්න බැරිව මං අවසිහියෙන් වගේ ඉන්නකොට  අවුරුදු දහ අටක් හිර වෙල ඉදලත් එයා මේ තරමට හරි හොද සිහියෙන් ඉන්න එකට...

..ඇ..ත්.තටම ඔයාගේ න..ම මතක නැද්ද...

  බැනුම් අහන්න වෙනවා කියලා දැන දැනම මං ඇහුවා..ඒ මොකක් උනත් මට කතා කරන්න හරි ඉන්නෙ එයා විතරක් වෙනකොට මං අමාරුවෙන් හරි වචන පටලන් ඇහුවා..ඉනට අත් දෙක තියන් වහලා දාපු ජනේලේ ගාව කැරකි කැරකි හිටිය එයා එකපාරටම මගෙ දිහාට හැරුනා..හ්ම්..පුදුම වෙන්න දෙයක් නෑ..එයත් කුනු මාලු කෑලලක් දිහා බලනවා වගේ මං දිහා බැලුවා..

..ඇයි නම අහලා උබ මාව බදින්නද..

..එහෙම නෑ..ඒත් මට කියන්න බැරිද..මැරෙන්න බලන් හරි මේකේ ඇතුලේ ඉන්නෙ අපි දෙන්නා.විතරයි නම් ඇයි ඔයාට බැරි ඒ කාලෙවත් මාත් එක්ක කතා කරලා හොදින් ඉන්න.

  මං දැක්කා එයා මගෙ ඇස් දිහා බලන් ඉදලා වෙන පැත්තකට හැරිලා බර හුස්මක් අතාරිනවා..

..මං කිව්වනේ මට මතක නෑ කියලා..හැබැයි මං ආව මුල් දවස්වල අර ඇද තියෙන බිත්තියේ ගොඩක් දේවල් කුරුටු ගෑවා..මං හිතන්නේ මගෙ නමත් ඇති..ඒත් ඒක කියවගන්නවත් මට අකුරු මතක නෑ..මට මතක එකම දේ මේ කතා කරන වචන ටික විතරයි ..ඒකත් අමතක වෙලා යන්න තිබ්බා අවුරුද්දකට සැරයක් ගානේ එකෙක්වත් මෙහෙ ගෙනත් නොදැම්මා නම්...