YALNIZLIK RÜZGARI

0.3|Güzel Bir Tesadüf

Medya: Mira Akyıldız

...

"Tıpkı eskisi gibi. Tekrardan ve yeniden"

5 Mayıs 18.45

Nazlı

Oturduğum koltukta yavaşça diklendim. Poyraz bana iş ile ilgili dosyaları okurken benim kafam kesinlikle orada değildi. Konuya nasıl gireceğimi ve nereden başlayacağımı bilemiyordum. Kelimeler boğazımda düğümleniyordu. Okyanus'u ikimiz de sevmiyor, hatta nefret ediyorduk. Bu doğruydu. Fakat benim birazdan söyleyeceklerim hepimizin hayatını derinden sarsacaktı.

Ellerim terlemeye başladı, sanki vücudum alevler içinde yanıyordu. Söyleyeceklerimden elbet pişman olacağımı biliyordum, ama hayatımın daha fazla boka dönmesine izin veremezdim. Beni sevmeyen bir ailede büyümenin vermiş olduğu etkiyle ergenliğim iğrenç geçti. Yanlış hatalar yaptım. Bunlardan biri sevmediğim bir adamla evlenmem ve daha onun olup olmadığını bilmediğim bir kız doğurmaktı.

Okyanus'tan nefret ettim. Hastanede onu kucağıma vermeye çalıştıklarında ona iğrenerek baktım. Asla sevgi ve ya şefkat göstermedim. Belli bir yaşa kadar bize yakın oldu fakat bu çok uzun sürmedi. Bu gerçek beni asla üzmese de zamanla bana çok benzeyen bir kızım olduğunu fark ettim. Saçlarımız, fiziğimiz, gözlerimiz... Her bir detayımız aynıydı. Okyanus'a baktığım zaman geçmişimi görüyordum. Belki de ondan bu kadar nefret etmemi sağlayan temel sebep buydu?

Kafamdaki düşünceleri silip attım ve Poyraz'a döndüm. Mavi gözlerimi ellerimden yukarı kaldırdım ve kahverengi gözleri ile buluştum. Ne diyeceğimi, konuya nasıl gireceğimi bilmiyordum. Poyraz'da bunu fark etmiş olacak ki meraklı gözlerle bana bakıyordu. " Sana önemli bir şey söylemem lazım" diyerek konuya girdim. " Dinliyorum" dedi. Meraklı bakışlarla söyleyeceklerimi bekliyordu.

" Biz tanıştığımızda sen 20 ben 19 yaşımdaydım. Okyanus'u ikimizde istemedik ve sevmedik farkındayım. Bu gerçek seni sarsacak veya sarsmayacak ama bilmen gerekli. Seninle olduğum dönemlerde sevdiğim bir adam vardı." Diyerek duraksadım. Kaşları çatık, arkasına yaslanmış bir şekilde beni dinliyordu. Elleri yumruk olmuştu bunu görebiliyordum. Fakat nedenini anlayamıyordum. " Seninle birlikte olmadan yaklaşık 3-4 gün önce bir ilişkim daha oldu. Söylemesi çok zor Poyraz ama Okyanus senin kızın olmaya bilir." İşte o an akan sular durmuştu. Zaman durmuştu, vücudum kan akışını sağlayamıyordu sanki.

Poyraz hiddetle ayağa kalktı. Gözümden bir iki damla yaş geldiğini hissettim. O kadar yüksek bir sesle bağırıyordu ki ben zihnimdeki kalabalıktan ne dediğini anlayamıyordum. Sadece bir gürültü kirliliği vardı. Zaten ne dese haklıydı. Ben ağlayarak onu dinlerken eline ilk geçen şeyi alıp duvara fırlattı. Hemen ardından bir çığlık sesi duyuldu. Bu ses Okyanus'a aitti. Korkmuş olmalıydı. Fakat bende bir o kadar korkmuştum. Refleks olarak ellerim ile kafamı siper aldım. Artık hayatımız eskisi gibi olmayacaktı farkındaydım. Fakat zaten eskiden de müthiş bir hayatım olduğu söylenemezdi.

Okyanus

Okulu her zaman çok sevmiştim. Beni ailemden uzaklaştıran tek yer orası gibi gelirdi. Hiç arkadaşım yoktu ama ben bu durumdan şikayetçi değildim. Derslerim hep çok iyi gelirdi. Sınıfta duvar dibinde sessizce kitap okuyan bir kız vardır ya o bendim işte.

Şimdi ise hiç bilmediğim bir okulda yeni bir hayata yelken açıyordum. İçeride hiç bilmediğim bir hayat vardı sanki. Ve ben bu hayata adım atmaktan korkar bir haldeydim.

Korkuyordum çünkü güvenemiyordum. Korkuyordum çünkü hayatın zorluklarını iliklerime kadar yaşamıştım. Korkuyordum çünkü beni buna zorlayan bir ailem vardı.