KIZ KAÇIRMA

4.9K 94 17
                                    

Gözlerimi bugün diğer günlerin aksine bi kargaşaya bağırışa açmıştım evin içinden yükselen seslere anlam veremedim ve hemen salona indim babam ve abimin bağırışları tüm salonu dolduruyordu

"Oğlum ne demek kızı kaçırdım sen de dediğinin farkında mısın öldürürler sizi "

nE?! Abim kız mı kaçırmıştı ne öldürmesimden bahsediyordu bunlar kız arkada ağlıyodu benim de yaptığım tek şey kıza bakmak dı abim konuşmaya başladığı sırada bakışlarımı abime yönelttim

"Umurumda değil baba biz Maral'la birbirimizi seviyoruz " abimin bu dedikleri beni iyice sinir etmişti anlık bi sinirle konuşmaya girdim

"Adar abi sen ne diyorsun ya ne saçmalıyosun gidip isteyemedin mi kızı da kalkıp kaçırdın" salondaki herkes bana döndü annem dolu gözlerle konuşmaya başladı

"kardeşin haklı oğlum" dediği sırada kapı kırılırcasına çalıyordu ben korkuyla yerimden sıçrarken babam konuştu

"Geldiler" o sırada gözlerim dolmuştu fakat abimi ve o kızı onların elinde bırakamazdı babamda böyle düşünürdü yani sanırım o sırada babam konuştu

"Açın kapıyı" babamın dediği beni şaşırtmıştı konu oğluydu onu abimi öylece ortaya mı atıyordu o sırada konuşmaya ben girdim

"Baba ne saçmalıyorsun sen" dedim babam hafifçe güldü

"Elimizden bişey gelmez onlar koskoca Boran aşireti" dediğinde asıl kan beynime sıçramıştı herkese kafa tutan bize Rojda aşiretine ne olmuştu da birinin karşısında susuyodu abime baktım

''arka kapıdan çıkın" dediğim sırada abim konuştu
"Sen ne yapacaksın" dedi

"Size gidin dedim" diye bağırdım oysa onların da bi suçu yoktu onlar da sadece sevmişti onların gitmesinin ardından kapıya yöneldim kapıdan dışarıya ses gitmediği içan bağırarak konuştum

"Kimse bişey bilmiyo kız kaçırdığını bile" dedim ve önüme döndüm kimsenin cevap vermesine izin vermeden hızla kapıyı açtım önünde duran 1,80-1,90 boylarında benden muhtemelen 5 yaş büyük olan bi genç vardı "Merhaba" dediğim sırada çocuk beni resmen yere fırlattı

"O abin olucak it nerde" diye bağırdı sesi resmen evi titretiyordu ama ben lafımdan dönmeyecektim

"Bilmiyorum siz kimsiniz ayrıca bir sorun mu var" dedim çocuk dik dik suratıma bakıyordu arkasında da 20-30 tane adam vardı

"Siz şimdi gerçekten hiçbişey bilmiyormusunuz" dedi hafif şaşkın bir ifadeyle o sırada konuşmaya başladım

''Hayır eğer biliyor olsak salak taklidi yapmayız burada herhalde" diye mırıldandım hafif bi şekildi ardından devam ettim

''İsterseniz siz oturun ben kahve yapıp getiriyim hem neler olduğunu anlatırsınız" dedim

Görünüşümden dolayı zaten fazla masum duruyordum buna hafif bi tebessüm ve masum bakışlar eklenince zaten masum kız rolünü alıyordum onları oyalamam lazımdı bende hemen mutfağa gittim ve kahveleri yaptım ama kahveler onların içmesi için değildi kardeşim Ezra'yı çağıdım ve konuşup gönderim kardeşim tam 9 yaşındaydı yani benden tam 10 yaş küçüktü bende kahveleri alıp içeri gittim kendime çelme taktım ve yere attım kendimi ve kahveleri bacaklarıma döktüm bizim arabalar bugün birşey planlanmadığı için aylık bakıma gitmişti ve gelmesine tam 20 dk kalmıştı babam bunları söyledi ve adını bilmediğim çocuk beni hızla arabaya bindirip hastaneye götürdü aradan tam 2 saat geçti ve bu şekilde abime tam 3 saat kazandırmış oldum

🐞

Hastanedeyken çocuğun adını da öğrenmiştim adı Miran dı her neyse eve gelmiştik Miran ve yanında gelen kişiler gitmişti ardında abim geldi "Sizin ne işiniz var burda abi" dememe rağmen abim içeri girdi "Para yoktu yanımızda bu gece burda kalıcaz yarın para alıp gidicez " dedi abim "Abi bilmem farkında mısın sen kız kaçırdın peşinde babamın dediğine göre en büyük aşiret varmış ne diyosun sen ya kredi kartı diye bişey yok mu" dedim o sırada bi silah patladı ve biri bağırdı "Çık dışarı Adar " diyodu bağıran kişi ses Mira'nın sesiydi abime "Arka kapıdan gidin hemen" dememe rağmen gitmede "Kardeşim beni boşver sen ben sevdam için ölmeye razıyımz" dedi Allahım al canımı ya diye düşündüm sonra "İyi ya git hadi git öl" dedim ve abim aşşağıya indi

YILDIZLARIN ALTINDA [BERDEL]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang