YILDIZLARIN ALTINDA [BERDEL]

İTİFAR

Kulağıma yaklaştı ve hafifçe mırıldandı "Belki seninle böyle değil de normal bi nedenle ve normal bi şekilde karşılaşmış olsaydık sana aşık olabilirdim güzellik abidesi seni sevebilirdim böyleyken çok zor ama yinede denerim herkes gibi sende benden nefret etme diye elimden geleni yaparım" dışardan bakınca hiç bi tepki vermedim ama çok şaşırdım neydi bu ? Beni uyandırmak için mi yaptı ? Yoksa gerçekten de böyle mi düşünüyordu... Dolap sesleri geldi sanırım üstünü değiştiriyordu bense hala söylediği şeylerin etkisindeydim daha sonra yanıma uzandı ve belime sarıldı öylece kaldım orda....

🐞

Sabah oldu uyandım Miran yanımda değildi açıkcası biraz korkmuştum mutfaktan sesler geliyordu kalın bi kitap aldım ve mutfağa doğru indim mutfakta biri vardı ve ben de kitapla kafasına vurdum "Ahhh" diye bağırdı

"Kızım senin benim canıma kastın mı var" dedi

"Miran ben çok özür dilerim yani yanlışlıkla oldu ben başkası sandım" dedim

" Ya biraz mantıklı düşün dışarda o kadar koruma var eve birinin girmesi mantıklı mı " sinirim bozulmuştu sanırım haklıydı Haklı falan değil bi sus be iç ses

"Offf amma uzattın he" dedim belimden tuttu kendine çekti "Ya ölseydim kimle evlenicektin güzelim" Elimi yanağında gezdirdim "Bilmem" dedim ardından hafif hafif dudağıma yaklaşmaya başlamıştı o sırada sert bi tokat attım "Yılışma yılışma Allah Allah" Miran hemen göz devirdi "Karımı öpemicek miyim ben ya" deyince ters ters baktım "Hatırlatırım bu zorla bir evlilik" 'Ya kızım ne fark eder hey allahım" o kızım senin varya "Ne demek ne fark eder" "Basbayağı ne fark eder işte kızım" hala kızım diyo Allah'ım kafayı yicem kendi kendimle tartışırken iyice yaklaşmıştı bana ellerimi de sıkı bir şekilde tutmuştu yanağıma kondurduğu buseyle beraber kendime geldim "Şimdi nereye kaçıcaksın küçük hanım..." Burun burunaydık....