YILDIZLARIN ALTINDA [BERDEL]

KARARSIZLIK

O sırada kapı çaldı güldüm ve Mira'nın kolunun altından çıkıp kapıya yöneldim abimler gelmişti ona hala kırgındım fazla mı uzatmıştım konuyu bilmiyorum ama ben onun yüzünden daha doğru düzgün tanımadığım bir adamla evlenicektim

"Hoşgeldiniz" dedim istemsizce abim içeri girerken arkasında Mira'nın kardeşi girdi "Hoşbulduk" dedi Maral ardından Miran konuşmaya başladı " Hay zamanlamanıza ben" derken göz devirdi "Oooo enişte biz istenmiyoruz galiba" dedi abim o sırada Miran güldü "Siz geçin ben birşeyler hazırlayıp getireyim" dedim "Bende yardım ediyim mi" dedi Maral "Olur" diye mırıldandım mutfaga geçtik tam dolaplara yöneliyodum ki sessizliği maral bozdu.

"Berfin bak ben çok özür dilerim böyle olmasını ben gerçekten istemezdim" dedi mahçup bi sesle "Sorun değil senin bi suçun yoktu zaten herkes sevdiğiyle olmak ister" dedim ona dönüp.

" Berfin benim abim öyle içini kimseye çabuk açmaz onun yanında ol olur mu? Belki de seni sever belki mutlu bi aileniz olur belki birbirinize aşık olursunuz" dedi gözlerim dolmuştu " Sanmıyorum fakat umarım öyle olur" dedim ve birbirimize gülümsedik.

Ben yeniden dolaplara döndüm cips çekirdek kek vb. Şeyler çıkarttım Maral da tabaklara yerleştirdi kolaları da alıp içeri geçtik maç açmışlardı

"Bu gün benim dizim var hiç heveslenmeyin siz tekrarını izlersiniz" dedim Miran ters ters baktı "Küçük hanım sinirlerimi bozma benim aç o maçı geri" "Bir ben küçük hanım değilim iki bozarsam ne olur döver misin" dedim abim ve maral gülüyodu "Yawrum güzelim bizde kadına el kalkmaz hadi aç şu maçı" "Tekrarını izlersiniz hayatım" dedim Miran sırıtmaya başlamıştı ne oluyo der gibi baktım

Az önce çocuğa hayatım dedin berfincim , demedim iç ses , dedin berfincim , demedim iç ses , dedin , demedim kendimle tartışırken onlar çoktan maçı açmıştı bile "Ya verin şu kumandayı" "Vermiyorum hayatımm" "Of Miran ya" dedim üçü birden güldü

🐞

Aradan biraz zaman geçti abim ve Maral kendi evlerine geçti Miran koltukta uyuya kalmıştı benim de o kadar uykum vardı ki onu uyandırmaya bile halim yoktu bende yanına uzandım sonra ikimiz de uyuduk gece uyandığımda heryeri tutulmuştu bende Miran'ı dürttüm ve odaya çıktık Miran uzanmış öylece gözlerime bakıyodu "Nasıl" diye mırıldandı " Ne nasıl" dedim "Nasıl bu kadar mükemmel olmayı başarıyosun be kızım nasıl bu kadar güzel olabiliyosun hala aklım almıyo" dediği sırada güldüm hadi uyu bak uyku sersemisin ondan böyle diyosun" dedim beni benimde tutup yanına çekti "Berfin" "Hı" "Ben galiba sana aşık oluyorum" dedi cevap vermeme izin vermeden kendimi boynumdaki çukura gömdü ve uyumaya başladı ondan bir süre sonra ben de uyudum ben onu seviyomuydum yoksa sevmiyomuydum bilmiyorum neden böyleyim açıkçası onu da bilmiyorum belki de sadece gitmesinden korkuyordum yaklaşık 1 hafta sonra nikahım var ama kafamda hiç bir şey belli değil giyiceğim kıyafet bile öylece kendimi Mira'nın kollarına bıraktım ve uyudum