C H A P T E R 4

81 7 0
                                    





AFTER A WEEK...





I never get to see Cole again. I tried to go to the bus stop where we first met hoping out path will cross agaid pero wala, it never happened. Di na nga talaga sya siguro nagcocommute, pero di man lang niya ako nalala? Wala lang ba talaga ako sa kanya? I thought she want me to be her friend?! Paasa ka. Naiiyak na ako.





I even asked my other friends if they knew Cole back from our university, but no one knew. Sinubukan ko din isearch name niya sa mga social media, but i couldn't find her,even with the help of my friends. Super private niya naman, kahit isa man lang wala.Introvert ba sya? Pero bat parang hindi naman. Napaka mysterious naman niya.





I went to the bus stop everyday and rode the bus there even if it kind of far from my home,nagawa ko parin dun sumakay papuntang work hoping that might see Cole.



I don't know but patagal ng patagal I really missed her. I felt connection with Cole. It might be platonic or romantic, Di ko talaga alam kaya kailangan ko sya makita ulit. I never had this instant connection with a person before, not even with my longest and closest friends even my bestfriend. I feel like I needed to see him and see how it goes. Tama kailangan mo sya makita muli yzabel para malaman mo kung ano ba talaga ang nararamdaman mo.


I get back to my senses ng may biglang boses akong narinig sa gilid ko



"Hey! tulaley kanaman. Si Cole yan noh?" imbis na sagutin sya ay naghalumbaba ako at dumighay tsaka nagbusangot.



"Wala pa rin? " umiling lang ako sa tanong niya.




"Girl, i think ur inlove. hindi kanaman ganyan eh tsaka 1 week kana tulala." sabi niya.





"I don't know, but one thing I sure is I really missed her. I missed our talks kahit isang araw lang yun. I felt connection with her." ngiting sabi ko pero napawi din agad.






"You've change nga talaga." Jie said.




"Don't worry i will still help you looking for her, malay mo ibang name lang yung gamit niya at tsaka diba ikaw naman nagsabi na may kotse sya baka talaga di na sya nag commute dahil okay na car niya." she's right. I just smiled at her


She bid goodbye at iniwan niya na ako para bumalik sa desk niya.


Nagayos narin ako at bumalik din sa trabaho.













I'm walking with my head down facing the floor going to the bus stop. I was holding the string of my bag and swaying it. I still thinking Cole. Gusto na talaga kita makita, I really missed you and badly want to see you parang masisiraan na ako ng bait. Broey and mom always asking about you and gusto ka nila makilala but wala akong masagot sa kanila kundi ngiti lang, kung alam ko lng bahay nyo pinuntahan na kita.





Di ko alam pero may nagudyok sakin na iangat ang aking ulo at tumingin ng diritso. I suddenly froze where in my place it's like I feel i'am stuck in a sticky mud can't go. My eyes widen and locked to a one familiar person not a far from me, almost getting in the bus. I didn't see the face it's blurry, i need my glasses para makakita ako ng malayo but the features,im sure it's her.




"Cole!" I shouted calling her name but nakapasok na to. She didn't hear me. Walang alinlagan tumakbo ako sa bus nayon.




"Kuya! Stop the bus!" pasara na pinto at palarga na ang bus ng pigilan ko. Binuksan naman to at pinasakay ako.




nagbayad na ako at di na kinuha ang sukli kasi naka tuon na ang attensyon ko sa isang babaeng nakatayo nakatalikod sakin. Kinakabahan ako habang palapit ako sa kanya. She's wearing white plain shirt with black jeans at naka pony tail pato.




"C-cole?"  tapik ko sa kanya sabay kagat labi.


"ahmm yes?"



"O-oh, sorry po. I mistaken you to someone i know." ngumiti nalang ako sa kanya at tumalikod na din sa kanya kasabay nun ang pagpawi ng aking ngiti. I'm just looking outside the window sadly. What  do you expect yz? May kotse  nga, alangan naman mag commute yun.






Hays...



---

Good eve po.

HAPPY READING

HER || YzaCole (SHORT STORY)Where stories live. Discover now