Sigara ve Jelibon -GAY

Şok

20.Bölüm: Şok

Sonsuz bir karanlıktaydım. Sağa dönüyordum sola dönüyordum ama her yer karanlıktı. Sonu belli olmayan bi boşluktaydım.

Etraf o kadar sessizdi ki korkuyordum. Sanki dünyada sadece ben kalmış gibiydim. Titriyordum.

Yalnızdım, herkes yok olmuştu sanki. Sadece ben vardım. Arden bile yoktu. Sahi.. O her zaman yanımdaydı benim. Şimdi o bile yoktu.

Napıcağımı bilemeyerek adım atmaya başladım ve karanlığa yürüdüm. Üzerimde sadece bir pantalon vardı.

Üşüyordum. ama soğuğu hissetmiyordum.

Neden üşüyordum?

Titrek bir nefes aldım ve ilerlemeye devam ettim.

Bir adım daha atacakken ayagım boşluğa gelince korku dolu bir nefes aldım ve gerıye çekildim.

Bakışlarıma aşağıya kayınca uçurum olduğunu gördüm ve korkuyla bir adım daha gerıye gittim. Neredeyse düşecektim!

Göğüs kafesim hızla inip kalkıyordu. Korkuyordum, annemı istiyordum. Ağlamak üzereyim korkudan.

"Bulut"

Arkamdan gelen sesle oraya döndüm direkt. Arden.. Arden oradaydı ve bana bakıyordu. Gülmekle ağlamak arasında bir ses çıktı dudaklarımdan. Tam ona doğru bir adım atacaktım ki arkamdan bir ses daha geldi.

"Ufaklık.."

Atacağım adımı geri indirdim şokla ve tekrar arkamı döndüm. Uçuruma tekrar dönmüştüm. Bakışlarım aşağıya kaydı.

Şoktan dilim tutulmuştu sanki. Etraf zifiri karanlıktı ve uçurum vardı ama ben onu çok net bir şekilde görüyordum. Bu.. bu imkansızdı.

"Şimşek.." sesim o kadar kısık çıkmıştı ki ben bile zor duymuştum. Ama o duymuştu.

Gülümsedi. "Buradayım ufaklık, korkma. Gel bana. Çıkarayım seni bu karanlıktan." dedi şefkatle.

Bende gülümsedim. "Gelmek istiyorum.." dedim.

"Hayır bulut! Bana gel. Bu karanlıktan çıkamazsın, sen çıkarsan bende giderim. Beni bırakma!"

Ardenin sesiyle tekrar ona döndüm. Üzgün gözlerle bana bakıyordu. Yüzümdeki gülümseme yavaşça soldu.

"Arden.. Ama ben bu karanlıkta mutlu değilim ki.." dedim kırık bi sesle.

Ağzını açıp bir şey diyecekken sinirle uçuruma baktı. "Hepsi onun yüzünden. O geldi ve seni benden aldı! Alamaz, alamaz! Biz birbimize aidiz. Lütfen bana gel!" dedi dehşetle.

Kaşlarımı üzüntüyle kaldırdım ve omzumun üstünden bana bakan adama döndüm. O kadar güven verici bir şekilde gülümsüyordu ki yavaşça ona döndüm.

Onu çok istiyordum. Az önce beni korkutan uçurum umrumda bile değildi şuan..

"Gel güzel bebeğim.."

Gülümsedim ve ona doğru bi adım attım. Ve bir adım daha..

Boşlukta hızlı aşağı düşüyordum ama ne bakışlarımız ayrıldı ne de birbirine dokunan duygularımız..

**

Saçımı bir el okşuyordu. Titrek bir nefes aldım.

"Baba.."

kuru boğazım çıkan sesle kendini belli edip acı verdi. Yüzümü buluşturmak istedim qma ona bile halim yoktu sanki.

"Buradayım ufaklık."

Gözkapaklarım yapıştırıcıyla yapışmış gibi acılmamakta ısrar ediyordu. En sonunda ısrarla açma isteğime karşı gelmeyip ayrıldı birbirnden ve kirpiklerimi kırpıştırarak açtım gözlerimi.

Bakış açıma ilk giren şey beyaz yoğun bir ışıktı. Işıktan gözlerim acıyınca tekrar kapattım gözlerimi.

"S-su.." Boğazım tekrar acımıştı. İğrenç bi tat vardı ağzımda. Midem bulanıyordu.

Dudaklarıma baskı yapan sert şeyle araladım yavaşça ve onun bardak olduğunu kavrayınca içtim. Boğazım ıslanmaya başlayınca kuruluk gitti ve rahatladım.

Bardak ağzımdan çekilince gözlerimi açmaya calışarak kafamı yana çevirdim. Çok az aralık göz kapaklarımın ardında görebildiğim şeyler bulanıktı. Tam net göremiyordum. Ama sesleri iyi duyuyordum.

"Annem, kuzum benim! Kurban olayım sana sonunda uyandın." annemın sesını duyunca derince aldığım nefes göğsümü havalandırmıştı.

Dudaklarımj aralayıp konuşmak istedim ama halim o kadar yoktu ki aralık gözlerimi de tekrar kapattım. Son hissettiğim şey ise saçımdaki eldi.

❄️

Arkadaşlar ben terörist degılım bana nıye böyle davranıyorsunuz😔😔 ben nıye başrolü öldüreyım qhshuahsushs

neyse ilham geldi ve bende geldim hemen eheheheh

yorum bekliyorum bu bölüme, yorumlar benı mutlu ediyor mutlu olunca da yazmak istiyorum..

birkaç güne yeni bölüm gelir