Τα Καταραμένα Βασίλεια [#TKB] [18+]

- 13 . Το βασιλικό στίγμα της Titania -

THE CURSED KINGDOMS

-NIXGOTSARCASM

~•~

ΆΚΟΥΓΕ ΦΩΝΕΣ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ, όμως ήταν πολύ κουρασμένος και δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του. Αισθανόταν κάτι απαλό στο κεφάλι του, σαν ένα μαξιλάρι φτιαγμένο από τα πιο μεταξωτά πούπουλα. Κούνησε λίγο το δάχτυλο του. Αισθανόταν πιασμένος, σαν να μην είχε κουνηθεί μέρες ολόκληρες και το σώμα του να είχε χάσει τις ελπίδες του. Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια του, όμως ήταν μάταιο, πόσο μάλλον πολύ νωρίς για να το έκανε. Ξεφύσησε τόσο αργά που ούτε που ακούστηκε.

Ο Charles-Ernest είχε ζήσει τα βουνά και τους λόφους της Alchten τόσο πολύ που γνώριζε αμέσως που βρισκόταν, μόνο από το κρύο αεράκι. Ήταν νότια της χώρας και στα σύνορα με την Titania στα νοτιοδυτικά του παρατημένου βασιλείου. Για να μην είχε συνέρθει ακόμη, ήξερε καλά ότι οι δυνάμεις του είχαν εξασθενήσει και χρειαζόταν αρκετή ξεκούραση. Χαλάρωσε το σώμα του και μόνο τότε μπόρεσε να πάρει τον έλεγχο. Άνοιξε τα μάτια και αμέσως κοίταξε τους δυο άντρες που συζητούσαν μπροστά από μια φωτιά. Ο Preston δάγκωσε το ψημένο μπούτι μιας πάπιας που είχε κυνηγήσει προηγουμένως, ενώ ο Marin κοίταζε σιωπηλός την φωτιά. Δεν αναρωτήθηκε καν τι έκαναν εκείνοι στο πλευρό του. Ήταν σίγουρος ότι ευθυνόταν η νυν σύζυγος του.

«Πάντως, θα ορκιζόμουν ότι αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά ανθρώπου. Είστε όλοι έτσι στην Engros Emeslands; Μην το παρεξηγείς, το θεωρώ κάπως... διαφορετικό. Με την καλή έννοια βέβαια», τραύλιζε με τα λόγια του ο νεαρός Preston, τα ψίχουλα από το φαΐ του να έπεφταν από το στόμα του και στο χώμα. «Θα το εκτιμούσα να είχες έστω μια αντίδραση, αλλά αν δεν θέλεις, δεν πειράζει. Μην σε πιέζω. Φαίνεσαι σοβαρός άνθρωπος».

Ο Preston προσπαθούσε αρκετά να μην δημιουργούσε χάσμα μεταξύ του εαυτού του και του φρουρού της πριγκίπισσας. Ήθελε να γίνουν φίλοι. Κατέβασε τα μάτια θλιμμένα που για άλλη μια φορά δεν κατάφερε να βγάλει λέξη από τον συνοδό του. Σήκωσε το κεφάλι και είδε το φεγγάρι. Δεν είχε γεμίσει, αλλά είχε ήδη μπει στην διαδικασία να το έκανε σε κάτι μέρες. Αναρωτιόταν πόσες ακόμη βραδιές ο πρίγκιπας της Alchten δεν θα έδειχνε σημάδια ζωής. Δεν ήθελε να ήταν αυτός που θα ανακοίνωνε στην μόλις παντρεμένη Felicity ότι ο σύζυγος της δεν τα είχε καταφέρει. Εκείνος ο άνθρωπος του είχε σώσει την ζωή, ακόμη και της αγαπημένης του, γι' αυτό ήταν πρόθυμος να έσπευδε για βοήθεια και στην Μεγάλη Εκκλησία αν χρειαζόταν.