Sariwa pa rin ang sugat na ibinigay nila saakin. Napakasakit pa rin. Sariwang sariwa pa sa isip ko kung pa'no nila ako niloko.
Magt-three days na kami dito sa dating mansion. Hindi ako lumalabas ng kwarto simula kung pumunta kami dito. Huling labas ko ng kwarto ay noong kumain kami nina Solaire.
Simula non ay hindi na ako kumain. Hindi rin ako natutulog.
I'm always breaking down.
Magulo na ang mga gamit sa kwarto ko sapagkat lagi akong nagwawala.
I'm tired. I want to give up.
Hindi ko na kaya, sukong-suko na ako.
"Bakit hindi niya ako kayang mahalin higit sa pagmamahal niya sa lalaking iyon? Is it too much to ask? May mali ba saakin?" Tanong ko sa aking sarili
The pain won't fade.
It's surprising how the pain of living without someone you love make you feel like you've lost everything.
I've lost my happiness.
I feel shattered.
Binasag ko ang salamin at kinuha ang basag na parte nito.
Nilaslas ko ang kamay ko sa bandang
pulso.
Ramdam ko ang pagdaloy ng mga dugo sa aking kamay.
This could be the end of everything.
I closed my tired eyes.
⎯⎯⎯⎯
May naramdaman akong nakahawak sa kamay ko. Ngunit nakapikit ang aking mga mata.
I slowly opened my eyes.
"Diyos ko Almira! Anong ginawa mo sa sarili mo?" Tanong ni Manang
I didn't respond.
I really want to move on, pero parang hindi ko yata kaya.
I know that she won't come back anymore. Masaya na siya.
At dapat maging masaya rin ako para sakaniya. That's how love works. Even though she love someone else, be happy because she's happy.
Sana'y kayanin ko ang lahat para sa anak ko.
Kakayanin ko ang mga pagsubok. Hinding hindi ako susuko. I want to learn how to be an independent woman. I want to be strong for my daughter.
#BatangIna #SingleMom chariz!
Once I graduate, tutuparin ko na ang mga pangarap ko sa buhay.
It's time to move on from you, Irene.
I apologize for the grammatical error and typographical error.
-To be continued
