Living Under The Same Roof

1

"Kanina pa iyang tawag nang tawag sa 'yo, hindi mo ba sasagutin?" Bakas sa tono ni Coleen ang pagkairita. 

Kanina pa kasi tumutunog ang phone ko na nasa study table ngunit tila wala akong naririnig. Siya na itong nagpaalala na may tumatawag sa akin ngayon. Marahil ay naririndi na siya.

Kahit pa hindi ko tingnan sa screen kung sino ang tumatawag, kilala ko na ito. Kagabi pa niya ako kinukulit, mapa-chat or tawag man.

"Si Jervy lang iyan," matipid na ani ko.

Itinuloy ko ang pagkuha ng mga libro na nasa taas ng cabinet, dating lagayan ng mga damit ko. Hindi ko kasi nadala ito noong lumipat ako sa condo dahil hindi na kasya sa maleta. Kaya ang sabi ko, balikan ko na lang. Tutal, pinapayagan pa rin naman akong pumasok dito dahil ka-close ko naman ang owner nitong girl's dormitory. Tatlong taon din akong nag-stay sa dorm na ito at ngayon pa talagang huling taon ko sa kolehiyo ako aalis.

Pagkarinig ni Coleen sa pangalan ni Jervy, agad itong tumayo mula sa pagkakahiga sa kama niya at saka lumapit sa akin. Tinanaw muna nito ang phone ko na nakalapag sa lamesa upang kumpirmahin na tama nga ang sinabi kong pangalan bago siya tumabi sa akin.

"Oh, I got it. I have an idea na why he chatted me awhile ago."

Natigil ako sa paglalagay ng mga libro sa dala kong tote bag. Humarap ako sa kaibigan ko. "Anong sabi?"

Napangiti naman ito agad, ngiting mang-aasar na naman. Panigurado, bibigyan niya na naman ng malisya ang simpleng tanong ko.

"What?" Tinaasan ko siya ng kilay.

"Alam niyo, daig niyo pa ang totoong mag-jowa kung magtampuhan. Kaya kami nalilito eh, totoo bang hindi talaga kayo mag-jowa?" Nanatili siyang nakangiti sa akin. "Or teka, baka naman sinasadya niyo talagang huwag aminin sa amin dahil gusto niyo is lowkey-lowkey lang? Kayo ha!" May pasundot pa siya sa tagiliran ko.

Ito na naman kami.

Inalis ko na ang paningin ko sa kaniya. Nag-focus na lang ulit ako sa mga libro na inaayos ko. Halos nalagay ko naman na lahat sa bag.

"Tigilan mo nga ako Coleen sa ma-issue na pag-iisip mo. Sa tingin mo ba papayag ako sa letseng lowkey relationship na 'yan?"

If ever, hindi ako papayag na lowkey lang kami, ano! Ayokong mag-overthink araw-araw. Saka isa pa, deserve ko kayang maipakilala na girlfriend ng isa sa mga magagaling na varsity players ng University namin. Sa dami ng nagkakagusto sa kaniya, papayag ba akong maging lowkey lang kami? Maliban sa aming dalawa, ang alam ng lahat ay single si Jervy at patuloy na hinaharot ng iba. Paano naman ako? Gusto ba talaga nilang mamatay ako sa sobrang pag-o-overthink?

"So, magkaibigan lang talaga kayo? As a friend lang lahat ng galawan niyo, ganoon?"

Hindi ko na siya inimikan sa tanong niyang iyon. Paano ko siya sasagutin, ako nga mismo ay hindi alam ang sagot.

Hindi ko alam kung ano ba talaga kami ni Jervy.

Parang kami, pero hindi talaga kami.

Inilapag ko ang bag ko sa lamesa. Ilang libro lang naman ito kaya hindi ganoon kabigat. Nasa locker ko kasi iyong mas makakapal na Accounting books ko. 

Kinuha ko ang phone ko. Ilang minuto na ring hindi tumunog iyon. Siguro ay sumuko na siya sa pangungulit.

Tiningnan ko ang screen.

18 missed calls.

In-off ko rin agad ang phone ko at saka ito ibinulsa sa wide leg pants na suot ko.

"Mauuna na ako, Coleen. Gagawa pa ako ng bagong resume na ipapasa ko sa coffee shop."