Living Under The Same Roof

7

Alas-sais palang ng umaga ay nagising na ako dahil sa tunog ng alarm na nakapatong sa drawer na nasa tabi ng kama ko.

Masyado pang maaga para sa alas nwebe kong pasok pero sinadya ko talaga gumising nang maaga para makapagluto. Naisipan ko kasing lutuan ng agahan si Galen. Pasasalamat ko na rin dahil sinundo at ginamot niya ako kagabi. Hindi ko pa naman siya napasalamatan kagabi dahil agad na ako nitong iniwan sa sala.

Ewan ko ba roon, ang bilis magbago ng mood niya.

May tinatago naman pala siyang kabaitan pero mukhang mas matimbang pa rin talaga ang kasungitan niya.

Hindi na ako nagtagal pang humilata sa kama dahil alam kong tra-traydor-in ako ng mga mata ko kapag nanatili pa rin akong nakahiga. Baka ituloy ko ang pagtulog ko.

Bumangon na ako at dumiretso sa cr para maligo na muna. Pagkatapos ay nagbihis na muna ako ng pambahay at saka ko sinimulan ang pagluluto.

Bacon and egg na lang ang kinuha ko sa ref. Mabilis lang din kasi itong maluto, hindi na rin hassle para sa akin. Nagsangag na lang din ako ng kaning lamig. Nag-toast na rin ako ng tinapay para partner sa gatas na titimplahin ko para sa kaniya. Ang alam ko ay hindi siya umiinom ng kape. Puro gatas kasi ang nandito sa ref niya. Ako nga lang ang nagbabawas sa 3in1 coffee na stocks sa cabinet.

Pagkatapos kong iluto 'yon ay inayos ko na ito sa lamesa. Nilagyan ko ito ng maliit na sticky note na may sulat na "Thank You!". Gets niya naman na siguro kung para saan ang thank you ko na 'yon.

Sumilip ako sa kwarto niya, nakasarado pa rin ang pinto. Hindi yata maaga ang start ng klase niya ngayong araw kaya siguro ay tulog pa ito.

Napagdesisyunan kong mauna na lang akong kumain.

Pagkatapos kumain ay bumalik na ako sa kwarto ko. Nagpalit na ako at nag-ayos. Nang makita ko ang sarili ko sa salamin na ready nang pumasok, kinuha ko na ang bag ko.

Bago ang bag na gamit ko ngayon. Ito 'yung binili ni Mama na never ko pa nagamit. Wala na akong choice ngayon kung 'di gamitin dahil nga na-holdap ang bag ko kagabi. Mabuti na lamang at coin purse lang dala ko kagabi na wallet. Iniwan ko ang wallet ko rito sa kwarto kung saan nakalagay ang mga ID cards ko. Wala na rin naman akong habol sa bag na 'yon dahil iisang notebook at ballpen lang at kasama nu'n. Siguro ay nagreklamo ang holdaper na 'yon dahil iyon lang ang nakuha niya mula sa akin. Sabi ko naman, lugi sila sa akin. Ako pa talaga ang hinold-ap niya.

Lumabas na ako kwarto nang saktong kalalabas niya rin sa kwarto niya.

Napahinto kaming dalawa at nagkatinginan.

Nakasuot siya ng plain white shirt at black jogging pants. Halatang bagong gising lang siya dahil gulo-gulo ang buhok niya. Pero sa lahat ng nakita kong bagong gising, siya lang ang walang problema sa hitsura. Gwapo pa rin at fresh pa ring tingnan. Hindi gaya ko na magsisimula palang ang araw pero mukhang stress na agad.

Ang unfair din talaga minsan ng buhay, ano?

Nang humakbang na siya papuntang sala ay saka naman ako nagmadaling tumungo sa shoe rack para isuot ang white sneakers ko. Ewan ko ba, gusto ko nang makalabas agad bago pa man siya makarating sa kusina at makita ang inihanda kong almusal niya roon.

Well, wala namang meaning 'yon, 'no! Hindi naman 'yon pagiging sweet. Ang right term ay pagtanaw lang ng utang na loob. 'Yon lang 'yun. Pasasalamat ko na 'yon dahil sinundo niya ako kagabi at hindi lang 'yon, ginamot niya pa ang sugat ko. May tinatago rin siyang kabaitan sa likod ng masungit at malamig niyang pakikitungo.

Hindi ko na inisip pa kung ano ang magiging reaksyon niya sa niluto ko. Hindi naman ako kinakabahan sa pwede niyang i-comment dahil medyo marunong naman akong magluto, mga prito nga lang.