ဘဝခြားတဲ့အချစ်သစ္စာ...

ဘဝခြားတဲ့အချစ်သစ္စာ... အပိုင်း၃

ဘဝခြားတဲ့အချစ်သစ္စာ.... (အပိုင်း၃)

အခုဆ်ိုဂျောင်ကုလေးရောက်နေတာတစ်လကျောိပြီ...ထယ်ယောင်ကိုလည်မျက်စိအောက်ကအပျောက်မခံနိုင်အောင်သူ့ချစ်တယ်....။

ဘာလို့ဆိုဂျောင်ကုဘဝမှာနွေးထွေးမှုဆိုတာတစ်ခါမှမရခဲ့ဘူး....

ဂျောင်ကုအမေကဂျောင်ကုကိုမွေးပြီးကတည်းကသေသွားတယ်။

အဖေလုပ်တဲ့သူ့ကလည်.....သူ့သားလေးကိုဂရုမစိုက်နိုင်တော့မယားငယ်ယူလိုက်တယ်...။

မယားငယ်ကနှိပ်စက်တယ်...ဂျောင်ကုအဖေရှေ့မှာဆိုသားလေးသားလေးနဲ့ဂျောင်ကုအဖေနောက်ကွယ်ဆိုရင်အရမ်းနှိပ်စက်တာ...

အခုလည်....ဟွာရန်ကိုအလုပ်ကိစ်စနဲ့လာရင်...ဂျောင်ကုကိုဖမ်းပြီပြေန်ပေးဆွဲကာဒီသားရဲတွေပေါးတဲ့တောထဲလာပစ်ခဲ့တာဘဲ...

ဂျောင်ကုဘဝမှာမိခင်မေတ္တာလေးလည်မရခဲ့သလို့ဖခင်ရဲ့နွေးခထွးမှုလည်မရခဲ့ဘူး...အခုတော့ထယ်ယောင်ကအမြဲတမ်းပိုက်တွေယုယကြင်နာပေးတော့....ဘယ်လို့လောက်ပြန်ခြင်မှာလည်....

ပါးးးး...

အင်းလူသားလေး...ဘာလ်ိုခြင်လို့လည်ပါးကိုပြောလေး...

ဆော့ခြင်လို့လာ...ဟိုဘက်မှာယုန်လေးတွေရှ်ိတယ်..ပါးလိုက်ပို့ပေးမယ်လူသားလေးဆော့ရအောင်...

ဟုတ်တဲ့...ပါးးး...

ထယ်ယောင်လက်လေးကိုဆွဲပြီ....ဒေစီပန်ခန်းလေးထဲကိုခေါ်ခဲ့တယ်...။

ယုန်လေးတွေပြေးလွှားကစားနေကြတယ်...။

ပါးး...ယုန်...ရုန်....

ဟုတ်ပဗျား...သွားပြေးဖမ်းချည်...ထယ်ယောင်လက်လေးလွှတ်ပေးလိုက်နဲ့.....​ယုန်လေးတွေနောက်ကိုတခ်ခ်ရီပြီပြေးလိုက်နေတယ်...။

ခ်ခ်..ခ်....နေအုန်းယေ...ခ်ခ်....

ကလေးရီသံလေးကပန်းခင်းကြီးထဲမွာပျံ့နှံကုန်တယ်...

ထယ်ယောင်ကတော့...ပန်းခင်းလေးထဲထိုင်ပြီပြုံးပြုံးလေးနဲ့ကြည့်နေခ့တယ်...

ပါးး ..ပါးး..ရာ..ရာ...ပါးးးးထယ်ယောင်ကိုအဝေးကနေလက်ကလေးနဲ့ခေါ်နေတယ်...