ဘဝခြားတဲ့အချစ်သစ္စာ...

ဘဝခြားတဲ့အချစ်သစ္စာ... အပိုင်း၁၄

ဘဝျခားတဲ့အခ်စ္သစၥာ...( အပိုင္း၁၄)

ထယ္ေယာင္ရဲ႕အျပစ္ေပးခံရျခင္းကေနလြတ္ေျမာက္လာတဲ့ေန႕ေလးေပါ့....

ထယ္ေယာင္ဂူအျပင္ၾကည့္ေတာ့ေနေရာျခည္ေလးလင္းလက္ေနတယ္...ၿပီေတာ့႐ြက္ေဟာင္းေတြေႂကြလို႔႐ြက္သစ္ေလးေတြနဲ႕စည္းကားလွပေနတဲ့သစ္ပင္ႀကီးမ်ားစြာ.....

ေအာ္ႏြေရာသီကိုေရာက္သြားၿပီေပါ့.....

ထယ္ေယာင္သူ႕ခ်စ္ရသူ႕ကိုရွာၾကည့္ေတာ့....

ေနပါအုန္း.....အဲဒါကဘယ္သူ႕....ထယ္ေယာင္ေၾကာင္ၾကည့္ေနတုန္း...

လက္ထဲမွာငွက္ေပ်ာသီးေတြပန္းသီးေတြခ်ယ္ရီသီးေတြအျပည့္ကိုရင္ခြင့္နဲ႕ပိုက္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္သူ႕ဆီကိုတည့္တည့္ဘဲလာေနတယ္။

ထယ္ေယာင္ၾကည့္ေနတာ...ဆံပင္ကလည္အရွည္ႀကီးစုတ္ဖြာေနတာ....ပါးသိုက္ေမႊးေတြႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြနဲ႕ျပည့္ဖုံးေနေတာ့မ်က္ႏွာကိုမျမင္ရဘူး...ထယ္ေယာင္လန့္ေတာ့အေနာက္ကိုေျခလွမ္းဆုတ္မိေတာ့...ေခၚလိုက္တဲ့နာစားေလးေၾကာင့္ေျခလွမ္းေတြရပ္သြားတယ္။

ထယ္......

ေဂ်ာင္ကုထယ္ေယာင္ကိုျမင္တာနဲ႕လက္ထဲကအသီးေတြကိုေအာက္ခ်ၿပီ.....

ထယ္ေယာင္ကိုေျပးဖက္တာ...လြမ္းေနခဲ့တာ....လြမ္းေနတာ...အမ်ားႀကီး...အမ်ားႀကီး...ဟီ..
ဟီ...အရမ္းနာက်င္ခဲ့ရမွာဘဲေနာ္..

အခုေရာဂြၽန္အသက္ေလးနာေနေသးလာဟင္....ထယ္ေယာင္ကိုေမးေတာ့

ဂြၽန္....ဂြၽန္လာဟင္.....

ဟုတ္တယ္ထယ္.....ဂြၽန္ဘဲ....

ထယ္ေယာင္သူ႕လက္ကေလးနဲ႕ေသခ်ာေလးသူ႕ခ်စ္ရတဲ့လူသားေလးကိုေပြးဖက္မိတယ္...

ဘယ္ေလာက္ေတာင္လြမ္းခံရလည္းလို႔.....

ခ်စ္ရသူ႕ႏွစ္ဉီးအခ်စ္လြမ္းေလးေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာသယ္ၿပီးတာနဲ႕...ေဂ်ာင္ကုသူ႕ခးူးထားတဲ့အသီးအပြင့္ေတြကို...

အက်ီနဲ႕ထုတ္ဖက္ထယ္ေယာင္ကိုကလက္တစ္ဖက္နဲ႕ဖက္ကာသူ႕တိုေနတဲ့ဂူေလးကိုျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။

ဂူကေတာ့ၿခဳံႏြယ္ေတြနဲ႕ပိတ္ေလွာင္ထားေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးရွာယူလိုက္ရတယ္။