DENEMELERİM 2

İNANMADIĞINIZA İNANMIYORUM

04.10.2022

Allah'a inanmayanların, Allah'a inanmadıklarına inanmıyorum.

Ahireti, cenneti, cehennemi, ölümden sonraki varoluşu yok sayanlar; yalnızca kendilerini kandırıyorlar. Hoş ki kendilerinden başkalarını inandırmaya da iktidarları yok. Kendileri gibi olanlarla konuşup konuşup (güya) inançlarını kuvvetlendiriyorlar.

Ölümden sonra varoluş yoksa yokluk vardır. İnanmayanlar "yok" olmaktan neden korkmuyorlar? Ya da daha fazla var olmak için neden çabalamıyorlar?

Çünkü; samimi değiller! Davalarına başta kendileri inanmıyor. Geceleri yıldızlara, aya bakıp; "Acaba?.." diyorlar.

Eğer samimi olsalardı daha fazla yaşamak için en az ömürlerinin ve maddiyatlarının yarısını ayırmaları gerekirdi. Spor yapmaktan, sağlıklı beslenmekten bahsetmiyorum. Bunlar belki 3-5 sene daha yaşatır. Fakat ben, sonsuz yaşamdan bahsediyorum.

Öyle ya da böyle var olduklarına inananlar "yok" olacaklarına nasıl tahammül ediyorlar? Eğer bu insanlar ölümden sonra "yok" olacaklarına tam inansalardı; ömürlerini, ömürlerini uzatmak pahasına harcarlardı. Tüm mesailerini ölümsüzlüğü keşfetmek üzere harcarlardı. Ya da en azından ölümsüzlüğü keşfe çalışan bilim insanlarını fonlarlardı.

İlk ve son kez (onlara göre) ömür nimetini elde edenlerin; ömürlerini uzatmak için çabalamamaları, en hafif tabiriyle samimiyetsizliktir. Halbuki; "Samimiyet en mükemmel iletişim stratejisidir."*

Bu insanların kendileriyle de samimi bir ilişkisi yok. Olsaydı ya ölümden sonra yaşam varsa deyip, tüm güçleriyle bunu ararlardı (Ki var. Bulamayanlarda kabahat.) ya da ölümsüzlüğü bulmak için seferber olurlardı.

Hadi davanızda samimi iseniz görelim sizleri. Aksi taktirde inanmadığınıza bile inanmayacağız.

Pekala bu insanlar neden hakikati aramaktan kaçıyor? Özgür olmak istediklerinden... Hakikate inanmanın bir çok mesuliyeti var. Tabii aramanın da... Ama kolay olan; "Allah falan yok, sizi kandırıyorlar." deyip kaçmak varken, neden bunca zorluğa katlansınlar ki?

Hakikat âdeta tasma takacakmış gibi görünür onlara. Halbuki "özgürlük" dedikleri kadar sıkı bir tasma yoktur. Onların özgürlüğü, onları boyunlarından dünyaya sıkı sıkıya bağlar. Fakat herkes bilir ki Dünya hayatı geçicidir...

Bir alim; "Alemin küfre göre hem başı hem sonu hiç. İki hiç arasında "varlık" olur mu ki hiç?" der. Bu gafillere... Ama onlar Dünya uykusundadır.

Var olanı, var edenden başkası yok edebilir mi? Onlar yaratıcıya da inanmaz. Fakat "Bir var" eğer var olmak için başka "var"a ihtiyaç duymuyorsa, bu "var" en "var" olandır. Ki bu da Allah'tır.

İzahı bu denli basit. İtirazı da...

*Ahmet Şerif İZGÖREN'in sözü