OnceUpon a Night

A painting of Black ,White, Red and Yellow

Once Upon a Night

​ေရာင္းနိးၿမိဳ႕၏ ကုန္တင္သေဘၤာႀကီးမ်ား ဆိုက္ကပ္ရာ ဆိပ္ကမ္းတစ္​ေလ်ွာက္တြင္ အေပၚပိုင္းအဝတ္မဲ့ေသာ ကူလီထမ္းသမားမ်ားသည္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ခါးတစ္ဝက္က်ိဳး​ေအာင္သယ္​ေနျကသည္။ ဝန္ခ်ီစက္ႀကီးမ်ားႏွင့္သယ္ယူေနေသာ ကြန္တိန္နာႀကီးမ်ားက သူ႔တို႔ေခါင္းေပၚတြင္အသည္ယားစဖြယ္ ျဖတ္သန္းေနၾကသည္။

ကမ္းနားလမ္းေပၚကဆိုင္မ်ား၏ အျပင္ထုတ္ထားေသာစားပြဲမ်ားမွာေတာ့ အျဖဴေရာင္ဝတ္ထား​ေသာ သေဘၤာသားမ်ားႏွင့္ သေဘၤာကပၸတိန္မ်ားသည္ အဖြဲ႔ကိုယ္စီႏွင့္ စကားတ​ေျပာ​ေျပာ ​ေဆးလိပ္တဖြာဖြာလုပ္ရင္း ကိုယ္စီအာရံုႏွင့္ သေဘၤာထြက္ခ်ိန္ကိုေစာင့္ဆိုင္ေနၾကသည္။

မိႈင္းညိဳအုပ္စိုင္းေသာ ေကာင္းကင္ႀကီး၏ ေအာက္က ေနေပ်ာက္မက်သည့္ ဆိမ္ကမ္း​ေလးသည္ အေရာင္းကင္းမဲ့​ေသာ အျဖဴႏွင့္အမဲ႐ုပ္႐ွင္တစ္ခုကဲ့သို႔...

ထိုေန႔လည္ခင္းသည္ ကုန္သေဘၤာဆိပ္ကမ္းေလး၌ ပစၥည္းအပို႔အခ်ႏွင့္ ေန့လည္စားခ်ိန္ေပ်ာက္လုျပီး ၊ လက္မလည္ေအာင္အလုပ္မ်ားေသာ​ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုကဲ့သို႔သာ မထူးျခားစြာ႐ွိေနသည္။

ဆိပ္ကမ္းနွင့္ေဝးရာတြင္ ပံုစံတူ ၊ နံပါတ္တပ္၊ ​ေရညႇိကပ္၍ အ​ေရာင္မဲ့​ေန​ေသာ ပင္လယ္လုပ္သားမ်ား၏ အိမ္ရာတိုက္တန္းမ်ားသည္လည္း တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ အ​သက္ကင္း​ေနသည္။

ပံုေသကားခ်ပ္တစ္ခုလို ၿငိမ္သက္ေနသည့္ အလုပ္သမားတိုက္ခန္းတစ္ခုတြင္ အေပၚဆံုးထပ္ ဝရန္ဒါ၌ အနီေရာင္မီးေတာက္ေလးတစ္ခုလို ၊ ထင္႐ွားေသာအလံေလးတစ္ခုလြင့္ေျမာေနသလို ဆန္းၾကယ္ေသာ သ႑န္ေလးတစ္ခုက အသက္႐ွိေနသည္။

​ေသခ်ာျကည့္လ်ွင္ တလူလူလြင့္ေနသည့္ အနီေရာင္ဂါဝန္​ေလးကိုဝတ္ဆင္ထားသည့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္​ေယာက္သည္ အခန္းထဲမွေန၍ သံေခ်းတတ္ကာေဆြးေျမ့ၿပိဳက်လုနီး ဝရန္တာဘက္ကိုေနာက္ျပန္​ေလ်ွာက္ေနလာျခင္းျဖစ္သည္။

သူ႔လက္မ်ားက ေ႐ွ႕ကိုဆန္႔တန္းကာ တစ္စံုတစ္ခုကိုကားဆီးေနဟန္၊ ခႏၶာကိုယ္သည္ေ႐ွ႕ကိုကိုင္း၍ မသက္မသာျဖစ္ေနဟန္၊ တရြတ္တိုက္ဆြဲေနရေသာေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို မနည္းသယ္ေဆာင္ထားရသလို႔ ေထာ့က်ိဳက်ိဳးယိုင္နဲ႔နဲ႕ဟန္႐ွိေနသည္။