Chapter 4 ( A Stranger Girl
မိန္းကေလးငယ္သည္ တစ္ခုခုကိုေၾကညက္လန္႔ေနသလို အလန္႔တၾကားျဖစ္ေနသည္။ ေဗးလ္ သတိထားၾကည့္မိေတာ့ သူူမ်က္ႏွာေလးသည္ ျခစ္ရာပြန္းရာမ်ားနဲ႔ေပပြေနသည္။ ပြဲတတ္ဂါဝန္သည္ ညစ္ပတ္ေပေရကာ ေအာက္ဘက္အနားသားေတြလည္း စုတ္ျပဲေနသည္။ ေလးလက္မေလာက္ျမင့္တဲ့ ေဒါက္ဖိနပ္ကိုလက္မွာကိုင္ထားၿပီး ေျခေထာက္ေတြက ညစ္ပတ္ေပက်ံေနသည္။
သူကတုန္ရီစြာဆိုလာျပန္သည္။
"ကြၽန္မကိုကူညီပါဦး..."
"မင္းဒဏ္ရာရသြားတာလား...ငါတို႔ေဆးရံုကားေခၚေပးမယ္"
"မဟုတ္ဘူး...ကြၽန္မေနာက္ကိုလူေတြလိုက္လာလို႔ပါ၊ ႐ွင္တို႔ဘက္ကအမွားမဟုတ္ပါဘူး လမ္းေပၚကိုဇြတ္ဝင္လာခဲ့မိတာ ကြၽန္မပါ၊ ဒဏ္ရာလည္းႀကီးႀကီးမားမားမ႐ွိပါဘူး"
မိန္းကေလးငယ္က အေလာသံုးဆယ္ျဖင့္ေျပာကာ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားကလည္းအၿငိမ္မေနပဲ ေ႐ွ႕ၾကည့္လိုက္ေနာက္ၾကည့္လိုက္ႏွင့္။ သူ႔အသံေလးကခ်ိဳသာေပရက္နဲ႔ တုန္ရီကာ႐ိႈက္သံစြက္ေနေတာ့ သနားစရာေလးျဖစ္ေနသည္။
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကိုကားေပၚတင္ေခၚသြားေပးပါလား..."
ဘာကိစၥမွန္းမသိေပမယ့္ သူဒူကၡေရာက္လာခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ေသခ်ာသည္။ ေဗးလ္သူ႔ကိုထပ္ေမးလိုက္သည္။
"မင္းေနာက္ကလူေတြလိုက္ေနတာ..."
"ဟုတ္တယ္.....သူတို႔ကြၽန္မကိုသတ္လိမ့္မယ္ ကယ္ပါ႐ွင္..."
သူ႔ကိုကူညီသင့္မသင့္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ေနဆဲမွာပဲ ေျကာက္လန္႕ေနတဲ့သူ႕ကုိ ကူညီဖို႔ ကားတံခါးကိုဖြင့္ေပးမိလ်ွက္သားျဖစ္ေနၿပီ။ မိန္းကေလးကေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ကားထဲကိုဝင္လာသည္။ ေ႐ွ႕ခန္းမွာ ေဒးဗစ္လည္းျပန္ဝင္လာသည္။ ေဒးဗစ္က ေနာက္မွန္ကေန ေဗးလ္ကိုလွမ္းၾကည့္ရင္းေျပာေလသည္။
"ငါဆင္းျကည္႔တာ ဘယ္သူမွလည္းမ႐ွိဘူး လီယမ္ရ"
"သူကဒီမွာေရာက္ေနၿပီေလ"
"ဘယ္မွာလဲ ဘာျဖစ္သြားေသးတယ္တဲ့လဲ"
"မသိဘူး....ဒါနဲ႔ ငါတို႔မင္းကိုဘယ္မွာခ်ေပးခဲ့ရမလဲ..."
JE LEEST
OnceUpon a Night
Mysterie / Thrillerပဲရစ်မှာ အတိတ်အမှတ်တရတွေနဲ ့ပြည့်နေတဲ့ Liam Vill တစ်ယောက် ပဲရစ်နဲ့တူနဲ့မြို့မှာ အတိတ်ကအကြောင်းအရာတွေကို အိမ်မက်မူးရီကာလိုက်ပါနေမိတယ်။ ဒီလိုနဲ့သူကြုံနေရတဲ့အရာတွေဟာ အစစ်အမှန်လား၊ ပုံရိပ်ယောင်တွေလား သူကိုယ်တိုင်မခွဲခြားနိုင်တော့တဲ့အခါ.... _____________...
