My Bestfriends Brother

Chapter 5

Lunes ngayon pero hindi ako pumasok dahil sa sakit puson ko. Ito yung araw sa loob nang isang buwan ang pinakaayaw kung dumating. Every time my period ako ay para akong hihimatayin sa sakit nang puson. Kaya heto ako ngayon sa condo ko nakahiga lang at pilit iniinda yung sakit. Wala akong pain reliever dito kaya heto iniinda ko ang sakit.

Biglang tumunog ang phone ko. Nang abutin ko iyon ay pangalan ni Cole ang nasa screen. I swipe the answer button.

"Hello." bumaluktot ako dahil sumagi na na man yung sakit.

"What's your password?"

"Password?"

"Password nang pinto mo?"

"Birthday ko. Bakit?" Narinig ko na lang ang pag putol sa kabilang linya. Anong problema niya?

Napaimpit na na man ako sa sakit. I lang sandali pa ay may pumihit nang pinto nang kwarto ko. Nang bumukas iyon ay bulto ni Cole ang na kita ko. Nag abot ang dalawang kilay ko pano siya nakapasok. It took me for a second bago ko na realize ang pag tawag niya sakin kanina at pag tanong sa password ko.

"What are you doing here?" Inilapag niya ang mga dalang paper bag sa side table na nandoon bago umupo sa kama katabi ko.

Napaatras ang noo ko nang hipuin niya ang noo ko pinakiramdaman ang noo ko. Dumapo ang tingin niya sa kamay ko na nasa puson ko. May kinuha siya sa paper bag na dala at binigay sakin pag katapos tumayo at lumabas nang kwarto.

Tiningnan ko ang binigay niya sakin. Pain reliever yun for menstration. Dumako ang tingin ko sa pinto na kakabukas lang. May bitbit na siya ng baso na may laman na tubig.

"Drink this it'll lessen the pain." Nakatitig lang ako sa mukha niya hindi parin mag sink in sakin ang pinaggaga gawa niya.

Alam ko ang gamot na ito hindi na man niya kailangang sabihin pa. Ang tanong ay bakit niya ginagawa ito at paano niya nalaman.

"If you'll keep staring at me like that I might think that you've already fallen for me." I frown.

"Really Cole. Sa sitwasyon na to." Wala akong nagawa kundi buksan ang gamot at kinuha ang baso Nang tubig sa kanya para inumin yun.

"But it worked." Inirapan ko siya.

"Bakit kaba nandito?" Napangiwi ako nang sumagi ulit yung sakit. Sumandal ako sa headboard nang kama at pinatong ang unan sa puson ko.

"Kumain ka na." Nang banggitin niya iyon ay ginutom ako bigla. Nag pout ako sa kanya na parang bata.

"Hindi pa." Napangiti siya. Napatitig ako sa gwapo niyang mukha. It's not the first time na nakita ko siyang ngumiti pero ito yung unang pagkakataon na parang nag glow siya sa paningin ko.

Yung tipong sobrang gwapo niya sa paningin ko ngayon na nakita ko siyang ngumiti.

"I'll cook for you what do you have here?" Ilang ulit akong napakurap bago sumagot sa kanya.

"I don't know. Lutuin mo na lang kung anong meron." Yun lang ang sinabi ko bago siya lumabas sa kwarto ko.

Nanatili lang ako sa loob. I lang minuto ang lumipas bago siya bumalik na may dala nang tray na may nakalatag na pagkain.

Naamoy ko pa lang ang niluto niya ay natakam na ako. Nang ilapag niya iyon sa harap ko ay matamis akong napangiti. Niluto niya yung favorite kung sinigang.

"Sorry natagalan wala kasing laman yang ref mo. Bumili pa ako." Sabi niya habang hinahanda ang mga untensils.

"Ahhh thank you." Niyakap ko siya bago hinarap ang pagkain. Naupo siya sa gilid ng tray paharap sakin. Nag simula na akong sumubo habang siya nangingiti habang pinapanood ako.