My Bestfriends Brother

Chapter 14

Kinaumagahan ay nauna na akong bumangon kay Cole kasi may trabaho pa ako. Kakatapos ko lang maligo at nagsusuot na ako ngayon nang bra. Nang maikabit ko iyon ay naghalungkat ako sa cabinet ko nang pwedeng masuot.

I was busy looking for clothes to wear nang may maramdaman akong kamay na humaplos sa likod ko, niyapos ang bewang ko at hinalikan ang leeg ko. Natabingi ko ang ulo ko at napapikit sa ginawa niya.

"Aalis kana." dumilat ako at hinarap siya. I hug his neck as his hands wrap around my waist.

"Yes, may trabaho ako Cole." Nag pout siya na parang bata na ikinangisi ko. His unpredictable sometimes.

"Can't you stay a little longer." Yumuko siya at hinalikan ang leeg ko. Umikot ang mata ko at tinulak siya media lumayo pa ako nang kunti sa kanya dahil baka madala na naman ako.

"I can't." He gave me a boring look. Nag bago rin agad ang mood niya at ngumiti bago ako yakapin.

"Then I'll just give you a ride." magsasalita pa sana ako "I won't take no for an answer." Hindi ko na magawang mag reklamo dahil nagtungo na siya sa shower room.

Sabay kaming lumabas sa unit ko at pinasakay niya ako sa kotse niya. Mabilis naman kaming dumating sa company dahil wala namang traffic. Pinark niya ang kotse sa parking area nang company.

"Thank you for being my chauffeur for today." thanking him as I unbuckle my seatbelt. Kaya nang tingnan ko siya ay sumalubong sakin ang labi niya.

We shared a passionate kiss before he let go of my lips.

"I'll fetch you later." Matamis ko lang siyang nginitian bago ako lumabas ng kotse niya.

Nakangiti akong pumasok sa opisina ngunit nawala ang ngiti  na iyon nang makita ko si Andrew na nakatayo sa gilid nang table ko habang nakadungaw sa glass window.

Napansin ko ang pagsulyap niya sa gawi ko pero hindi niya ako nilingon.

"Andrew." tawag ko sa kanya sabay lapag sa gamit ko sa table. "Napadalaw ka?"

Sa puntong yun ay nilingon na niya ako. Nakatitig lang siya sakin animoy may nalaman siya na hanggang ngayon ay hindi parin niya mapaniwalaan. His been looking at me mysteriously na pati ako ay naguguluhan na sa kinikilos niya.

Until he shake his head as if telling himself that it's impossible bago niya ako nginitian.

"I just wanted to check if your alright." sinuklian ko din siya nang matamis na ngiti. "I left you at your apartment alone, drunk."

"I'm alright. You don't have to worry." Tumango siya at para bang may bigla siyang naa lala sa gabing iyon kaya natulala siya ilang segundo.

"You're acting weird, Drew." Napatingin siya sakin. Para siyang may gustong sabihin na hindi niya masabi. "May problema ba?"

In just a split seconds ay nasa harapan ko na siya. Sa biglaan niyang paglapit sakin ay napaatras ako. Ngunit hindi ko nagawa dahil na trap ako sa mesa at sa katawan niya.

"Drew." Hindi ko napigilang maisigaw ang pangalan niya nang bigla niyang halikan ang leeg ko it was just a smack. Tinulak ko siya pero wala ako ng lakas hanggang sa bigla na lang may humila sa kanya kaya napalayo siya sakin.

Napatakip ako ng bibig nang sumapol sa pisngi niya ang kamay ni Cole. Nakita ko na lang siya na nakabulagta sa sahig. Susugod pa sana si Cole pero nagawa ko siyang harangan.

Tiningnan ako ni Cole  dumako ang tingin niya sa leeg ko kaya agad ko iyong pinahid. Sobrang dilim nang aura niya na animoy makakapatay siya nang tao sa mga oras na iyon.

Nakita ko ang dala niyang phone ko. Kaya pa la siya nandito dahil balak siguro niyang ihatid ang cellphone ko na naiwan sa kotse niya.

Narinig ko ang mahinang tawa ni Andrew. Tawa na animoy pinipilit.

"Do you have to do that just to prove your point, Andrew." nagsalubong ang kilay ko sa sinabi ni Cole. Naguguluhan nagpapalit palit ang tingin ko sa kanilang dalawa.

"It works." nakita ko ang sugat sa nakangiti niyang labi ngunit para lang iyong wala sa kanya.

"Damn you." Susugod sana uli si Cole pero hinarangan ko uli siya. "You have no idea what she's been through. I should've killed you the first time you did it."

Naguguluhan na ako sa pinagsasabi nilang dalawa. Ako ba ang pinag uusapan nila?

Tumalikod si Andrew as if hiding something na hindi niya gusto ipakita samin. At nang humarap siya ay sakin na nakatuon ang tingin niya.

"I can't believe that he will be the reason why you back out, Kate." umiling ako. "Bakit siya pa?"

"Sinabi ko na sayo. Hindi kita mahal. Walang kinalaman si Cole don."

"At siya mahal mo?" natutop ko ang dila ko. Mahal ko nga ba si Cole? Napatingin ako kay Cole sobrang dilim parin nang tingin niya kay Andrew. "Fuck Kate marami naman diyang iba. Bakit siya pa?"

Wala akong makuhang salita. Natameme ako bigla. Naguguluhan pa ako sa mga pangyayari. Napayuko ako.

"I respected you so much that I waited for years kaya ko namang tanggapin na Hindi mo ako mahal ang Hindi ko lang na matanggap ay bakit si Cole pa. Kaibigan ko pa."

"How did-" Hindi na niya ako pinatapos.

"Ramdam ko na nung una pa lang and I confirmed it nung gabing nalasing ka at pinauwi mo ko." nakagat ko ang labi. Nagtagis ang bagang niya. "He even know the password."

"Andrew." narinig ko ang pagbabanta sa tinig ni Cole. Kaya hinigpitan ko ang paghawak sa braso niya.

Para akong batang nahuli nang nanay na may ka date. Mariin akong napapikit. Wala akong maapuhap na salitang sasabihin. Ayokong mag salita dahil lalabas lang iyon na excuse iyon. Alam kung may kasalanan ako at inaamin ko iyon. I can't blame him. In fact I feel pity for him.

Napatingin siya sa ka may ko na nakahawak sa braso ni Cole. At ilang beses siyang napailing. Mariin kong ipinikit ang mata ko.

"Cole. Can you give us a room. Please." Napatingin siya sakin. May pag ka disgusto sa tingin niya pero pumikit ako at pi nakita sa kanya na okay lang sakin.

Tumingin muna siya kay Andrew bago niya binalik ang tingin sakin.

"Don't touch her by force again, Drew." Yun lang ang sinabi ni Cole bago siya lumabas ng opisina.

Nagbuga ako nang hangin bago ko hinarap si Andrew na ngayon ay mataman na nakatingin sakin.

"I'm very sorry, Drew. Pero labas si Cole sa lahat nang nangyari satin. Hindi kita mahal at ayokong maitali ka sakin. Sinabi ko na yan sayo."

I see his face softened. Lumapit siya sakin. May pagdadalawang isip niyang inangat ang ka may para haplusin ang pisngi ko.

"Kung tungkol ito sa ginawa ko, I'll be more careful next time. Just don't do this." umiling ako at inalis ang kamay niya na nakahaplos sa pisngi ko.

"Ayokong paasahin ka."

"Dahil ba sa kanya. Mahal mo ba siya." Hindi agad ako nakasagot. Napayuko siya at mahigpit na hinawakan ang kamay ko. "Ano bang meron sa kanya na wala sakin. Ganun ba ako kahirap mahalin?"

Umiling ako. "No, you're wrong. It's just that I'm not that person. Hindi ako ang taong makapagbibigay sayo nun. Hindi ko kayang suklian ang nararamdaman mo. Madali kang mahalin , Drew pero para sakin mahal kita bilang kaibigan ko. At yun lang ang kaya kung ibigay at iparamdam sayo."

Nakita ko ay umalpas na butil na luha sa pisngi niya. Gusto kung pahirin iyon pero ayokong bigyan na na man siya nang motibo kaya pinigilan ko ang sarili ko.

"One day you will find someone who can give you love more than you can give to her. "

Nakagat niya ang ibabang labi.

"Can I, hug you? Just one last time." tumango ako. Agad niya akong niyakap nang mahigpit. I feel him whipped on my shoulder. "I love you so much, Kate."

                     ◦•●◉✿ ❤ ✿◉●•◦