Hüsn-ü Safsatalar

kendime not

Farketmişsinizdir diye umuyorum. Burası benim günlüğüm. Ve bugün buraya yaşadığım aydınlanmayı yazmak istiyorum.

Bir süredir yazamıyorum. Hayal kuramıyorum. Derin düşünemiyorum. Sebepler ve sonuçlar arasında sıkışıp kaldım. Çünkü amaçlar zor uzaklarda kaldı.

Daha önce bahsetmiştim. Haruki murakami en sevdiğim yazardır. "Koşmasaydim, yazamadım." Demişti.
Ondan İlham aldım. Tam üç saattir yürüyorum. Bir menzili yok bu yolculuğun, bilerek hedeften uzaklaşarak yürüyorum. Dönüşe gücüm kalmadı o malum zincir kahvecide americanomu yudumlarken içimi dökmek istedim.

Üç soru sordum kendime

1- öz kaynağım neden tükendi?

2- kendimi neden kötü hissediyorum?

3- ben ne bok yiyorum?

Cevaplar yavaş yavaş ortaya çıktı.

Düzenli meditasyon yapan bir insandım ki bu beni öz kaynağıma ulaştırıyor, bazen de öz kaynağımi besliyordu. Bu harika alışkanlığı terk ettim.

Atatürk ne demiş "sağlam kafa sağlam vücutta bulunur." Vücudum dört bir yanından error veriyor. Çünkü vücuduma bok gibi bakıyorum. Son bir kaç ay içerisinde aldığım kiloya inanamıyorum.

Ve ben ne bok yiyorum... İşte bu en sıkıntılı soru... Önceleri kendi işletmemde çalışıyordum. Sürekli aklımda gelir gider hesabı vardı. Ve bu beni çok yoruyordu. Aklımda yalnızca hayallerimin olmasını istiyordum.

Sonra reddemeyecegim acayip güzel bir teklif aldım. Ve dedim ki ben zaten işletmeci olmak istemiyorum. Yazar olmak istiyorum. Kafamı yormayacagim ve maddi tatmin sağlayacağım bu işi kabul etmeliyim. Öyle de oldu. Peki sonra ne oldu? Asil hedefimi unuttum. 9-17 çay içtiğim gelen giden hastalarla ilgilendiğim, hastam olmadığında da Instagram reelsleri arasında zaman kaybettiğim saçma bir ablaya dönüşüm.

Kendimi kötü hissetme sebebim de bu. Çünkü ben aslında yazar olmak istiyordum.

Şimdi adım adım eylem planimi oluşturdum.

Bir zaman planlamasi yapmalıyım.

İki koşmaliyim.

Üç sağlığıma ozen göstermeliyim

Dört meditasyon yapmalıyım

Beş keyif aldığım hayata geri dönmeliyim.