Everybody needs a gavi⭐️⭐️ Pablo Gavi

13

Isabella

Ik wordt wakker en zie dat Gavi naast me nog ligt te slapen, ik pak mn telefoon en check mn Social Media even. Ik hoor geluid naast me en kijk om en zie dat Gavi wakker is.
'Goeiemorgen schat, nog veel pijn?' Zeg ik en geef hem een kus.
'Goeiemorgen mooierd, mwa het kan beter maar ik ga vandaag ook gewoon maar trainen en zie wel hoe het gaat.' Antwoord die.
'Ohh okee moet ik er weer naast masseren' vraag ik lief, wat bleek was dat Gavi vooral erg veel last van zn lies had maar dat ook bijna weggetrokken was die zelfde avond.
'Ja graag zelfs' zegt die.
Ik masseer m even en ik masseer gelijk zn rug.
'Ies...' zegt die ineens terwijl ik zn rug masseer.
'Ja?'
'Laat me even omdraaien' zegt die hij draait zich om waardoor ik nu op hem zit.
'Zou je misschien mee willen naar de training?' Vraagt die verlegen.
'Jaaa, en hoezo ben je ineens zo verlegen?' Vraag ik lachend, hij haalt zn schouders op en lacht ook.

Ik spring snel onder de douch en maak me klaar en voor ik het weet zitten we al in de auto en zijn we onderweg.
Gavi gaat naar de kleedkamer en ik loop naar de duck-out en ga daar zitten. Even later zie ik de jongens het veld op komen en gaan ze gelijk om het veld rennen. Tijdens het rennen spettert iemand me nat. En ja hoor het is Pedri die te laat is.
'Moet jij niet gaan rennen ofzo' zeg ik nep boos tegen hem en hij rent snel mee met de groep. Ik zie Gavi een beetje jaloers worden en lach naar hem. Hij lach terug maar ik weet dat het een nep lach is. Ach ik vergeet dit moment gewoon.
Terwijl Gavi aan het trainen is ben ik een beetje foto's aan het maken van ze en plaats ze op Insta ben ik aan het appen met mensen enzo.
Op mn story heb ik geplaatst;

Ik lach om de laatste foto hhahha. 2 uur nadat ik dit had gedaan tikt iemand op mn schouder ik kijk achterom maar er is niemand ik zeg.
'Oké wie haalde dat stomme rot geintje uit' ik lach wbat ik hoor iemand achter mn stoel lachen.
Ik kijk achter mn stoel en zie Pedri daar zitten hoor.
'Pedri kom op niet zo kinderachtig' lach ik. We praten een tijdje en lachen veel. Ik kijk het veld op en zie dat Gavi weg is.
'Hé waar is Gavi nou?' Vraag ik aan Pedri.
'Geen idee, wacht ik vraag het even aan Xaví' antwoord die, ik knik en weg is die. Na een paar minuten komt die terug en zegt die dat die naar de kleedkamer was gegaan omdat die zich niet zo lekker voelde.
Ik knik even en zeg dan
'Ik ga wel even naar hem toe'
'Zal ik mee gaan' vraagt Pedri
'Nee ik wil ff alleen met m' antwoord ik, ik weet precies al wat er aan de hand is. Deze Gavi kan nooit en gaat nooit begrijpen dat ik van hem hou, hij is altijd jaloers en daar moet die echt mee stoppen.

Ik kom aan bij de kleedkamer en ik hoor de douch.
Ik klop voor de zekerheid en hoor iemand roepen
'Wie is het' ik hoor het aan de stem dat het Gavi is.
'Ik ben het, Isabella'
'Ohw' hij klinkt teleurgesteld ofzo dit geeft me een naar gevoel 'kom maar' roept die lichtelijk geïrriteerd.
'Gavi waarom ga je nou weg van je training?' Vraag ik
'Omdat ik me niet lekker voel, kan je nu weer weg gaan?' Zegt die boos
'Nee Gavi je voelt je prima dat zie ik aan je en wat ik ook zie is dat je jaloers bent op hoe Pedri tegen me praatte, je weet wel dat je de enige voor me bent die ik wil, die ik leuk vindt, waar ik van hou en alles voor overheeft? Maar nee meneer is zo verschrikkelijk jaloers dat die zo doet, weet je wat bekijk het maar ik zie wel hoe ik thuis kom maar heb zo geen zin meer in jou doei Gavi' zeg ik boos tegen hem. Hij schrikt ervan en ik hoor dat die nog iets wilt zeggen maar ik ben al weg. Ik loop naar de duck-out en pak me spullen en k ga weg en regel een Taxi, in de Taxi besef ik me dat ik geen huissleutel heb...

Pablo gavi

Shit... ik heb der laten gaan.
Hoezo ben ik weer zo bot en de woorden die ze zei het leek alsof ze het echt meende wat ze ook deed  volgensmij. En voor wat ben ik jaloers ze is al mn vriendin wat wil ik nog meer? Ik pak mn telefoon en zie dat ze iets op der Insta story heeft geplaatst, het waren zulke lieve en grappige dingen.

Een uurtje later ga ik weer naar huis en zie ik iemand voor de deur zitten.
'Isa?'
'Wat'
'Hoezo zit je hier?' Vraag ik.
'Omdat ik geen sleutel heb' antwoord ze. Ik hoor aan der stem dat ze gehuild heeft. Ik voel me schuldig. Ik open de deur en zeg
'Kom je naar binnen?'
Ze antwoord er niet op, ze staat op en loopt langs me alsof ik er niet eens was, alsof ik niet eens bestond. Dat deed me ergens toch wel een beetje pijn, maar ja ik heb er zelf voor gezorgd.
'Isa praat met me'
'Geen behoefte aan' zegt ze verdrietig.
Ik sta op en loop weg ik ben mezelf alleen nog maar boos aan het maken. Dus loop ik express weg.

Het is avond en Isa heeft eten gemaakt. Ik zit in de woonkamer en ze brengt me bord naar me, zelf gaat ze in de keuken eten. We hebben sinds vanmiddag geen woord meer tegen elkaar gezegd, dat doet me ook wel ergens gewoon pijn maar ja misschien praat ze morgen weer tegen me.

We zitten allebei op de bank en ik zeg
'Ik ga slapen, slaaplekker' ik geef der een kus en ze geeft er 1 terug, ik ben blij dat ze me nog een kus geeft anders had ik heel de nacht gejankt.

Het is 4.00 en ik kijk naast me en Isa ligt er niet.
'Isa?' Zeg ik vragend hardop... geen reactie. Ik loop naar beneden en daar ligt ze met een dekentje en der kussen op de bank te slapen, ze is zo schattig als ze slaapt. Ik til der op en loop met der naar boven. Ze wordt een beetje wakker, ik zeg
'Slaap maar verder schat' en ik glimlach naar der.
Ik leg der op bed en geef der een kus ik ga naast der liggen en zo slapen we verder.