Everybody needs a gavi⭐️⭐️ Pablo Gavi

61

(Hoihoi even een berichtje van de schrijver hier! Hoe ik de wedstrijden in het wk ga doen in dit boek is niet elke keer hoe ze ook echt zijn verlopen de wedstrijden. Dus ik heb me eigen draai eraan gegeven. Ook weet ik dat de regel bij het wk is dat de voetballers en vriendinnen apart slapen maar in dit boek is dat niet en bestaat heel die regel niet)

Isabella

Ik lees nog een paar comments en ga dan dingen op m'n Insta story plaatsten;

Pablo Gavi

Het is een paar weken later en Isa en ik zijn alle spullen aan het inpakken die we mee gaan nemen naar het wk in Qatar. Ik heb er zoveel zin in maar ben ook zo niet normaal nerveus.
We gaan over een paar uur al vliegen dus het komt best dichtbij allemaal nu en ik realiseer me ook nu pas echt dat ik gewoon voor me eigen land mag spelen.

Ik loop een beetje heen en weer tot Isa ineens naar me toe komt.

'Schat wat is er?' Vraagt ze.
'Niks' ontken ik.
'Lieg niet' zegt ze.
'Oké ik ben gewoon beetje nerveus' zeg ik. Maar ik ga niet zeggen tegen der dat ik heel erg nerveus ben en bang ben het te gaan verpesten. En mijn land ga teleurstellen.
'Een beetje?' Vraagt ze. Ik knik en probeer mn tranen in te houden.
'Gavi als je wilt praten ben ik er voor je hé' zegt ze lief.
'Ja weet ik, het is gewoon ik ben heel erg zenuwachtig want stel nou dat ik mn eigen land teleurstel. En dat ik alles t ga verpesten?' Zeg ik met tranen die over me wangen heen rollen. Ze knuffelt me.
'Schatje toch, jij kan dit! Je bent niet voor niets uitgekozen voor het nationale team!' Zegt ze lief en ze veegt de tranen van m'n wangen af.
Ik zoen der en we gaan verder met inpakken.

Als we op het vliegveld aankomen staat heel het team eral. We lopen gelijk naar Pedri toe.
'Hoi Gav' zegt die en hij geeft me een knuffel.
'Yoo'
'Hoi ies' zegt pedri.
'Hoi pedri' antwoord ze.
'En klaar voor?' Vraagt die aan me.
'Ja maar ben erg zenuwachtig' vertel ik hem.
'Niet zijn! Ze hebben je om een reden uitgekozen!' Stelt die me gerust, ik knik naar hem en we lopen naar het vliegtuig.

Isa en ik zitten gelukkig naast elkaar. Zodra we gaan opstijgen valt Isa alweer in slaap. Ze is de laatste tijd er moe wat ik ook wel begrijp want ze is zwanger.

De vlucht duurt erg lang en ik verveel me vaak. Isa slaapt de hele tijd. Ik kijk soms film en soms probeer ik ook te slapen maar het lukt niet. Als de vlucht voorbij is ben ik blij want dat betekent dat ik me niet meer hoef te vervelen. Ik maak Isa snel wakker en we gaan landen.
'Ik heb echt honger' zegt Isa. Ik lach.
'Je zal maar eens geen honger hebben'
'Hallo ik ben wel een zwangere vrouw he beetje aardig doen' zegt ze voor de grap.

Als we bij ons hotel aankomen gaan we gelijk naar de kamer.
'Wow' zegt Isa. Ik kijk ook vol verbazing.
'Zo groot' zeg ik.
'Zo mooi' zegt Isa.
Ik loop naar het balkon en Isa naar de badkamer.
'WE HEBBEN EEN BAD' roept Isa en ik moet lachen.
'OMG EN EEN MINI KOELKAST' schreeuwt ze daarna.
Ik loop weer naar binnen en ik kijk hoe blij ze is.

Het is al avond dus we besluiten om te gaan avond eten en daarna te gaan slapen.

DE VOLGENDE OCHTEND

Ik kijk naast me en ik zie dat Isa nog slaapt. Ik stap uit bed en ik pak een broek en trui.
Ik hoor Isa ook langzaam wakker worden. Ineens rent ze uit bed naar de wc.
Ze moet overgeven, wist ik gelijk.
Ik ren achter der aan en hou der haren vast.

Als ze klaar is kijkt ze me aan.
'Sorry' zegt ze.
'Nee geen sorry. Jij kan er niks aan doen' zeg ik tegen der en knuffel der.
'Zwanger zijn is gewoon zo zwaar' zegt ze huilend.
'Maar jij kan dit. Jij wordt een geweldige moeder over een paar maanden!' Zeg ik tegen der.
'Hoop het' zegt ze.
'Ik weet het wel zeker' zeg ik tegen der en geef der een kus op der hoofd .

'Ik ga' zeg ik tegen Isa. Ze kijkt me vragend aan.
'Ik moet trainen, weet je nog??' Zeg ik lachend.
'Oh ja!' Zegt ze en ik schud me hoofd.
'Ik ga denk ik eerst even naar het strand en dan kom ik kijken oke?' Zegt ze. En ik knik. Ik geef der snel een kus en moet haasten want ik ben bijna telaat.