SPECIAL CHAPTER

113 10 3
                                    

"You may now kiss your bride"

Naluluha kung pinamasdan ang ang asawa ko, he slowly leaned forward then kissed me passionately.

It's end now, I love him so much.

"I love you Alaric"

"I love you too wife"

Nakangiti ito saakin, at may biglaang hinugot ito mula sa kaniyang bulsa.

Tuluyan naakong nagpaiyak kung ano yung bagay na kinuha niya mula roon, it was my mom necklace, dinamba ko ito ng mahigpit na yakap habang halos hindi na makahinga sa kakaiyak.

"I love you"

----------

"Mira! Wag kang tumakbo! baka madapa ka!"

"Ouch!"

Napahikbi nalamang ako ng madapa ako mula sa maputik na daan, malalate naako sa trabaho, nakakainis! Nadumihan tuloy damit ko!.

"You ok miss?"

Saad ng lalaking nakatayo mula sa harapan ko, hindi ko ito pinansin at tumayo nalamang akong magisa at umiiyak na naglakad pauwi,

I hate this days! I hate myself! lagi nalang akong nadadapa! Lagi nalang!.
Napaka lampa ko talaga!.

Habang nakayuko at umiiyak na naglalakad, Bigla naman akong napahinto at naalala ang lugar na lagi kung pinupuntahan kapagka malungkot ako.

It's been a years, simula ng mabisita ko sila, and I'm deeply sorry about that, miss na miss kuna sila, miss na miss na sobra.

"Pabili po dalawa tangkay lang manong"

Nakayuko kung saad mula sa tindero ng bulaklak, habang nakaabot ang pera, ramdam kung masuri ako nitong pinagmasdan, bago kunin ang pera.

"Ito iha, pati sukli mo"

Abot nito at mabilis kunamang kinuha, at mabilis na tinungo ang daan patungo sa lugar na iyon.

"M-Mom, D-Dad"

Nanginginig at halos pumiyok kung saad habang napaluhod nalamang sa mga lapida nito, sabay pa talaga silang nawala, kung kailan hindi ko pa kaya.

Alaric huxley Buenavista & Ximena Buenavista.

Pagbabasa mula sa lapida ng mga magulang ko, I can't help but to cry more, hindi kuna kaya ang sakit sakit na.

Napapikit nalamang ako habang nakayuko't humihikbi, hawak hawak ko rin ang dalawang tangkay na binili ko kanina.

Napasinghap nalamang ako ng tila may malamig na hangin ang yumakap saakin, mom, Dad.

"Mira! sabi kuna andito kananaman! Halika na uuwi na tayo!"

Mabilis na nagbukas ang aking mga mata ng marinig ko ang boses ni Kuya Alex, mabilis kung pinunasahan ang mga luha ko at tumakbo patungo rito, at sa huling pagkakataon, pinagmasdan ko ang lapida ng mga magulang ko.

THE END.

-Red Black.

Immoral Habit - COMPLETEDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon