Meadow In The Pink Skies

SIMULA

Narito ulit ako sa bar, wala na kasi akong magawa sa condo dahil ang mga project ko ay tinatapos ko na kaagad sa campus. I hate doing plates in my condo dahil nagiging makalat lang.

"Hey, what's your name? Can I sit beside you?" Tanong ng isang babae, mukhang lasing na rin dahil wala na sa sarili niya, hindi na rin naglalakad ng maayos.

"I am Therese Buenavista." I said.

Bakit hindi siya simagot after kong sabihin ang pangalan ko? Hindi rin ba siya magpapakilala? Ang daya niya naman. Tumingin muna ako sa paligid, ang ingay at ang wild na nila. Uuwi na rin siguro ako. Tumingin ako sa relo ko, past 12 na. Kailangan na ngang umuwi dahil may pasok pa bukas.

Tatayo na sana ako pero may biglang humila sa braso ko. "Don't leave me."

Tiningnan ko ang babaeng lumapit sa akin kanina, mukha rin siyang walang kasama, kaya siguro ayaw niyang maiwan.

"I have classes tomorrow. Hindi ako pwedeng abutin nang madaling araw dito." I said but she suddenly grabbed my waist and hug me before her lips landed with mine.

Is this lady thirsty? Oh, god!

"I am Jillian Concepcion, 19 years old, Ateneo de Manila University, Economics, 2nd year. How about you, Therese?" She asked.

"22 years old. University of Santo Tomas, Architecture, 3rd year." I said what she wants to know, bakit ba ayaw niya pa rin akong bitawan?

Tatanungin niya rin ba ako kung she can take me out for a dinner, or breakfast? Ano ba 'yan. Hindi ako natutuwa dito at hindi rin naman ako naiinis kasi maayos naman siya kung magtanong.

"Okay. So uuwi ka na? Pwede ako sumama?" Tanong niya, umiling kaagad ako. Ni hindi ko nga ito kilala e, malay mo spy lang pala tapos gusto akong patayin. Ay nako. Wag na.

Hindi na ako sumagot sa tanong niya. Naglakad na ako pero ang kulit talaga, sinundan pala ako. Hay, paano bang gagawin ko rito? Tumakbo kaya ako?

"Ma'am Jillian, umuwi na po tayo, hinahanap ka na ng mommy mo. Ilang beses na siyang tumawag sa akin."

Sabi 'yon ng isang medyo mataba na lalaki, nagtago lang siya sa likod ko. Bodyguard niya 'ata ito. Baka anak mayaman rin siya. Pero bakit kailangan may bodyguard? Anak mayaman rin naman ako pero wala akong guard.

"I'm not coming home, tell her I'm with a friend, okay? Wag ka rin susunod sa amin," she said before she left me and the bodyguard.

"Sir, ano po'ng pangalan mo?" Tanong niya, nag init ang tainga ko.

"Do I look like a sir to you, huh? I am Therese Rushandi Buenavista. Ano nga ulit pangalan ng mommy ni Jill? Nakalimutan ko e." Palusot ko lang 'yon dahil para kapag nagkagipitan ay madaling magagawan ng paraan.

"Si Senator Jaecinth Concepcion po. Paki bantayan na lang po si Ma'am Jillian ngayon at pakihatid po sa subdivision nila bukas. Salamat po. Maiwan ko na kayo." Umalis rin siya.

Nasaan na kaya yung Jillian na 'yon? Mukhang nagtago pa. Sisigaw na sana ako pero bigla niyang hinawakan ang kamay ko.

"Don't shout my name, I'm just here. Pumayag na security ko, 'di ba? Can we go to your place now?" She cheerfully asked.

"Jillian, you are a senator's daughter, hindi pwedeng basta na lang kitang dalhin kung saan. I just met you minutes ago. We are strangers," I said.

"Kung strangers tayo, bakit alam natin ang pangalan ng isa't isa, Therese? Just take me home, I want to escape." She said.

Then she suddenly pinned me in one of car and kissed me passionately pero nang may iba na akong maramdaman, ako na ang kumawala.

"Jillian. I am a woman. I am just dressed like a man." I said.

"I know you are woman and it doesn't matter. Let's go home, dear." Sabi niya.

Awkward moment na for me pero mukhang masaya pa rin naman siya na pinag-gagagawa niya. Go with the flow nalang, pasasaan ba at makakalimutan niya rin ako.

Nag drive lang ako hanggang sa makarating sa parking lot ng condo, mag isa na siyang bumaba at hinintay ako. Diretso na kami sa elevator dahil nasa akin naman ang keys.

Pagpasok namin sa unit ay umupo kaagad siya sa couch. Bahay mo, 'te?

"Such a good place. So relaxing." She said.

"Nagugutom ka ba? Gusto mong kumain? Anong gusto mo? Noodles? Rice? Sandwich?" Tanong ko.

"No, I'm fine. Can you sit beside me?" She asked, ang kulit.

"I can't. I'm sleepy." I said then I walked through my room, hindi naman siguro yan magnanakaw dahil mukha naman siyang may kaya sa buhay tsaka anak yan ng senador ano.

"Sama ako." Sabi niya bago tumabi sa kama.

Habang nakahiga kami, unti-unti siyang yumayakap sa akin, noong humarap ako sa kanya, ngumiti siya at para bang tiningnan lahat ng meron ang mukha ko. She have the sweetest smile, ah. Cute rin siya.

She grabbed my face and then slowly touched my lips with her finger before she placed her lips. This is the only time today that I will kiss her too, I did not responded to the kisses that she gave earlier.

Her lips tasted like a strawberry candy mixed with a rum and her smell is just heavenly. As her kisses went passionate, I opened my eyes and saw her angelic face.

I closed my eyes again and I just felt our kisses.

"You're beautiful."