UMUT [ VegasPete ]

BÖLÜM 14

Yazardan;

Pete yanından öylece geçip gittiğinde ona sarılmamak için kendini öyle zor tuttuki... Onun bakışlarındaki o kırgınlık kalbini paramparça etmişti... Bir daha karşına çıkmasını istemedi ama Vegas bunu yapamayacağını çok iyi biliyordu... Bu kısa zamanda hayatının tamamını kapsayan o çocuktan uzak kalamayacağından emindi...

Pete Vegasın yanından çıktığında derin bir nefes alıp başını gökyüzüne doğru kaldırdı... Bir süre yaşadığı o güzel anlardan sonra her zamanki gibi başa dönmüştü işte... Yine yanlızdı... Yine karşılaşacağı her zorlukla tek başına mücadele etmek zorunda kalacaktı... Vegası tanıdığından beri hissettiği o huzurlu rahatlık bir kaç saat içinde elinden alınmıştı işte...

Pete kapının önünde bir süre kendini toparlamaya çalışırken Khom Polden ne olduğunu öğrenmeye çalışıyordu...

-Nasıl öğrendi?

-Ben çok şaşkınım Khom... Yani sen Vegasla çalışıyorsun yani o senin patronun ve siz Peteyi zorla...

-Pol oralara girmesek şimdi.

-B-ben çok şaşkınım anlayamıyorum gerçekten... Vegas nasıl yaptıki bunu Peteye?

-Bak sana daha sonra her şeyi ayrıntısıyla anlatacağım tamam mı? Ama şunu bil Pete o lanet yere geldiğinde patron onun orada olduğunu bilmiyordu, öğrendiğindeyse hemen onu çıkardı zaten...

-Neden çıkardı peki?

-Bilmiyorum, o böyle şeyleri bizimle konuşmaz patron sonuçta...

-Anladım...

-Hadi şimdi söyle ne olduda Pete bu hale geldi?

-Ben Petenin yanına geldiğimde birlikte bir şeyler yedik, sonrasında tv karşısına geçip film açmıştık ki kapı çaldı... Pete kapıyı açtığında bir anda içeri daldı...

-Kim?

-Üvey babası...

-Hay sikeyim ya... Sonra?

-Sonra Pete onu görünce çok korktu zaten sarhoş herif o kadar içmiş ki ayakta bile duramıyordu... Pete bir sinirle bağırıp onu kovduğunda Vegasın gerçekte kim olduğunu ve ne iş yaptığını söyledi... Sonrasında Vegasın aslında onu borç karşılığında kendisine ayırdığını söyledi...

-Ne?

-Evet... Vegasın Peteyi borç karşılığında satın aldığını söyledi açık açık...

-Sikik herif...

-Sonra bağırdı çağırdı hatta Peteyi kolundan sürükleyerek zorla götürmeye çalıştı, araya girdim onu dışarı atıp kapıyı kapattığımda Pete ağlıyordu... Hemde çok ağlıyordu... Daha çok inanmak istemiyor gibiydi... Sonra ne yapacağımı bilemediğimden Vegası aradım zaten...

-Anladım Pol...

-Bak, bunca yıllık arkadaşıyım ben Peteyi hiç böyle görmemiştim çok korktum...

-Sadece onun yanında ol Pol... Patron ne yapacağını bilir...

Khom Petenin kapıda dikildiğini görünce ona doğru döndü, Polde fark edince hemen yanına gittiler... Pol elini tutup arkadaşına baktığında akan yaşları canını fazlasıyla sıkmıştı...

-Pete iyi misin?

Pete Pole kısaca bir baksa da gözleri Khomda takılı kaldı... Onu bir abisi gibi görmüşken oda Vegas gibi kendisini kandırmıştı...

-Neden? O kadar mı aptal görünüyorum P'Khom...

-Pete bak gerçekten hiç bir şey anladığın gibi değil...