ကိုယဝန္နဲ႔ မိန္းမစိုးေလး { Zawgyi } [Myanmar trans]

အပိုင္း ၇၄ / ၇၅ / ၇၆

ကိုယ္ဝန္နဲ႔ မိန္းမစိုးေလး

အပိုင္း ၇၄ - ကြၽန္​​ေတာ့္မွာ ေရာဂါရွိတယ္

ဒါကိုေတြးၿပီး လဲ့ေယာင္းေယာင္း တုန္လႈပ္သြားကာ တစ္ကိုယ္လုံး ေခြၽးေတြ ထြက္လာတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ ငရဲမင္းက ထပ္ေျပာလာတယ္။  ဒီတစ္ခါ သူ႔အသံက အရင္ကထက္ ပိုနက္ရႈိင္းတယ္။  အလြန္ေအးလြန္းသျဖင့္ သူမအ႐ိုးမ်ားကို တိုက္စားသြားႏိုင္သည္။

"မင္းငါ့ကိုစကားေျပာတဲ့အခါ မင္းေခါင္းကိုေမာ့ထား!"

လဲ့ေယာင္းေယာင္းက တြန႔္ဆုတ္ေနေသာ္လည္း သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ထားရင္း ငရဲမင္းကို နာခံရန္မွတပါး ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေပ။

သို႔ေသာ္ သူမသည္ အမွန္အတိုင္းေျပာရန္ အလြန္ပင္ ရက္စက္လြန္းလွသည္။  သူမအသက္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ လဲ့ေယာင္းေယာင္းက လိမ္ညာဇာတ္လမ္းကို ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။

"အမ္.. မင္းသား ေယြ႕ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေရာဂါရွိတယ္...."

"ဘာ?!  မင္းေရာဂါရွိတာလား!  ဘယ္လိုေရာဂါမ်ိဳးလဲ!"

လဲ့ေယာင္းေယာင္း စကားကိုၾကားေတာ့ လန္ဂ်င္းယြိရဲ႕ ေအးစက္ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားက ခ်က္ခ်င္းပင္ တုန္လႈပ္သြားကာ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ႏႈတ္မွ ထြက္လာသည္။

လန္ဂ်င္းယြိက အနည္းငယ္ တုံ႔ျပန္မႈလြန္ကဲသည္ကို သေဘာေပါက္လိုက္သည္။  ထို႔ေၾကာင့္ ေခ်ာင္းဆိုးသံနဲ႔ ဖုံးကြယ္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။  ထို႔ေနာက္ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ ေအးခဲသြားျပန္သည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ သူသည္ သူ၏ေရခဲမ်က္ႏွာဖုံးကို ဖယ္ရွားပစ္ခ်င္ခဲ့သည္။

ဒါေပမယ့္ သူ႔ပါးျပင္ေတြက ပန္းေရာင္သန္းေနၿပီး သူ႔ရဲ႕ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အမူအရာကေန အမွတ္အေျမာက္အမ်ားယူသြားတာ အမွန္ပါပဲ။  ယခုေတာ့ သူသည္ ရႈပ္ေထြးေနၿပီး စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေနသည္။

သို႔ေသာ္လည္း လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ အျမင္အရေတာ့ သူက ရွက္တတ္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။

ယခု သူမသည္ ေရေပၚသစ္သားတစ္စလို သူမကို ငရဲမင္း ဆုပ္ကိုင္ထားပုံကို သတိရေသာအခါတြင္ သူ႔ကို အားကိုးရာမဲ့ ကေလးႀကီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျမင္လိုက္ရသည္။  ထို႔ေၾကာင့္ ငရဲမင္းအေပၚ သူမခံစားရေသာ အေၾကာက္တရားမ်ား လုံးလုံး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။  ယခုအခါ သူမသည္ နီရဲလာၿပီး ေလကို ရႉရႈိက္ကာ မအိပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။