Sıradanların dünyasında, yüzyıllardır varlığını koruyan, geçmişin mirasını bugüne taşıyan ve en önemlisi güce olan saplantılığıyla tarihe adını yazdırmış olan kadim bir topluluk.
Topluğun ileri gelen 7 aile soyu,
Topluluğun kaderini yazıp çizen iki...
"Oysa, bu ahlaksız, yaramaz dünyada yalanlarına kanmayı kabul ettiğim tek günah sendin."
Miss Carnaval.
***
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm "Yoksun"
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kara'nın Dudaklarından,
Bir de ben, kendimi günahkar sanırdım. Gülünç hareketlerimin sonucu denize düşen yılana sarılır mıydı, pek beni yansıtmıyor olsa gerekti ki elimi mantıklı olduğunu düşündüğüm her ne işe attıysam mislini ödeyerek işin içinde can çekişiyor, çekişmeye de devam edecekmiş gibi duruyordum.
Tüm bunların içinde Gece'yi alıp hangi kefeye soksam artık gerçekten bilmiyordum. Zaten artık ben neyi biliyordum ki? Bildiklerimi dahi unutmaya başlıyordum ve bu korkutucuydu.
Beynim uğulduyordu. Gözlerimin önüne düşen perde o kadar kalın ve ağırdı ki dikkat denen illetin zerresinden bir taneciğini dahi barındırmıyordu. En son hatırladığım şey Azad'tı. O ve elindeki boynuma sapladığı o mavi zıkkım bilincimde kalan en son sahneydi. Kanımda dolandığı fark ettiren zehir, sinir sistemimden başlayarak beni alt üst ediyor, beni kahrediyordu. En kötüsü de kalbim sancıyordu. Canım yanıyordu. Gerçekliğin arka perdesinden gözlerimin önüne düşenler beni korkutuyordu.
Kabul etmek gerekirse sayısız duygunun esaretine düşmüş önüme sunulan tabaktan bir kaşık alamayacak kadar bilinçsiz ama açtım. Kısaca özetim bundan ibaretti. Uzun bir anlatım insanın içini sıkabilecek derecede bunaltıcı olabilirdi.
Gerçekliğe döndüğüm anda elime tutuşturulmuş işlemeli, hoş bir neşterin ışıltısının dikkat dağıtıcı dansına düşmüş, farkında olmadan pek de hoş olmayan bir kabusun ağına yakalanmış, başı boş bir it gibi, bana söylenenlere kafa sallarken kendimi bulmuştum. Bulunduğum ortam boğuk ve saf insan kalabalığından ibaretti. Her bir ağızdan çıkan ses o kadar kafa bulandırıcıydı ki kendini gecenin Host'u sanan erkeğin sözleri kalabalığın oluşturduğu uğultuda bir yankı gibi hissettiriyordu.
