Bilinmeyen numara:Yine o kızdan bahsediyordun pembe ve sarı kafalı arkadaşlarına.
Sasuke:Bizim okuldansın yani?
Bilinmeyen numara:Tebrikler bay Uchiha,bu üstün zekanızdan dolayı madalya takalım mı?
Sasuke:hem gelmiş burda bana saçma sapan şeyler yazıyorsun,hem de benimle dalga geçiyorsun.
Sasuke:Bilmek veya duymak istediğin şey ne bilmiyorum.
Sasuke: Bari anlat da duymak istediğin şeyleri söyleyim sana,sonra da rahat bırak beni.Gerçekten komik değilsin,yaptığın hoş da değil.
Bilinmeyen numara: O kadar çok mu rahatsızlık veriyorum yani?
Bilinmeyen numara:Pekala özür dilerim,sadece bir nebze de olsa gerçek hislerimi söyleyebilmek istemiştim.
Bilinmeyen numara:Daha fazla rahatsızlık vermeden gidiyorum
Sasuke:Gerçek hislerin derken??
Sasuke:İlk gün yazdığını mesaj doğru muydu yani?
Sasuke:Ben dalga geçmek için yaptığını sanmıştım,o yüzden sinirlendim sadece
Sasuke:Hey Bilinmeyen?
Sasuke:Özür dilerim seni kırdıysam.. . . . Sanırım benim şu "Bilinmeyen numaradan yazma" planı da iptal olmuştu.Birisi onu rahatsız ettiğimi söylediğinde hala zorlayacak halim yok,o kadar da yüzsüz değilim yani.. . .
Sasuke ve Naruto ile okuldan çıkmış yürüyorduk.İkisi arasında birşeyler konuşup nereye gitsek gibisinden planlar yapıyorlardı.Ben ise son birkaç aydır olduğu gibi,aklımdaki bir ton düşünce ile yürüyordum.
"Hey pembiş kafa!"Sasukenin bana seslenmesi ile döndüm arkama."Dalgın gözüküyorsun,bir problem varsa söyle halledelim hemen."
Gülümseyerek söylediği şeyin ardından 'problem sensin' demek çok isterdim aslında.Tabi böyle birşey imkansız da neyse..
"Yok birşey ya,her zamanki sınav kaygısı falan işte.Siz ne konuşuyordunuz,karar verdiniz mi bugün ne yapacağınıza?" Konuyu değiştirmek açısından sorduğum soru oldukça yerinde olmuştu.
"Bara gideceğiz Naruto ile.Gelmek ister misin diye soracağım da,son 2 aydır gelmeyi reddettiğin için cevabını zaten biliyorum.Neden içmeye gittiğimizde gelmiyorsun ki?Sarhoş halin çok komik ve sevimli oluyor.Bizi bundan mahrum bırakıyorsun" dedi ufak bir kıkırtıyla.
Bana sevimli demesine mi sevinip şaşırayım yoksa bahane mi uydurayım bilememişim.Şu sevinme faslını sonraya bırakabilirdim aslında,aklımı kullanıp hızlıdan bir bahane bulmam gerekiyordu.
"Annem izin vermiyor pek.Malum daha 19 yaşındayız,bu yaşta bu kadar içmemi istemiyor." Aslında konunun annemin izin verip vermemesi ile bir alakası yoktu.Hatta tam aksine annem;gençlik yaşlarımı güzel değerlendirmemi,okulu da boşvermeden gönlümce gezip eylenmemi istiyordu.Benim Naruto ve Sasuke ile içmeye gitmememin başka bir sebebi vardı aslında.Tahmin edebiliyorsunuzdur,Sasuke sarhoş olunca fazlasıyla Yona'dan bahsediyor.Açıkçası artık bu konuşmaları pek fazla kaldırabileceğimi sanmıyorum..
"Mebuki teyze mi?Senin annen,bizim annelerimizden kat kat daha anlayışlı ve kısıtlamayan biri değil miydi ya.Ne de olsa 12 senedir tanıyorum onu."
"Neden uzatıyorsun ki Sasuke?Daha fazla açıklayabileceğim birşey yok,benim annemi benden iyi tanıyamazsın ya."
Sözümü tamamlamamla beraber Sasuke de ufakça omzumdan tutup beni kendine çevirmişti.Ona sorgulayan bakışlar atınca konuşmaya başladı.
"Sakura,gerçekten bir problem olduğunu düşünüyorum.Neden bize anlatmıyorsun ki?Biz seninle 12 senedir dostuz,kardeş gibiyiz.Zaten bu aralar bana biraz soğuk gibi davranıyorsun,birşey mi yaptım istemeden?"
Kardeş demek ha..Ben senin kardeşin gibiyim yani Sasuke Uchiha?
Birkaç damla göz yaşı dökmeden önce hemen buradan uzaklaşmalıydım.
"Uzatmamanı söylememiş miydim?Çok gereksiz kuruntu yapıyorsun.Neyse iyi eğlenceler size.Ben eve gidiyorum,bitirmem gereken ödevlerim var."
"Beklesene kızım!Bari eve bıraksaydık seni."
Söylediği şeyi es geçtim ve arkamı bile dönmeden eve doğru hızlı adımlar atmaya başladım...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
