Why not me? •Sasusaku•

5-I can't stand☠️

Ay söylemeden edemicem medya harika degilmi yaaa😍😍
.
.
.
Sasuke:Hayret bugün yazmadın

Sasuke:Bilinmeyen?

Bilinmeyen numara:efendim

Sasuke:Yazmadın diyorum bugün

Bilinmeyen numara:Hergün sana mı yazmak zorundayım anlamadım yani

Sasuke:ağır trip yiyorum ama neden acaba

Sasuke:ayrıca çok tuhaf

Sasuke:Sakura ile eş zamanlı küsüyorsunuz bana

Galiba şimdi sıçtın Sakura...

Sasuke:Sen Sakura mısın yoksa AĞDĞFĞPSKD

Bilinmeyen numara:Böyle birşeyi ciddi ciddi söylemiyorsundur umarım

Bilinmeyen numara:Bana o pembe saçlı çirkef kız olduğumu söylediğin için bunu hakaret olarak algılıyorum

R nedir,nasıl yapılır,işe yarar mı şuan bunları öğreniyorsunuz arkadaşlar.

Sasuke:Şaka yapıyorum tabiki

Sasuke:Ayrıca Sakura'nın neresi çirkef onu anlamış değilim

Bilinmeyen numara:of demedik bişey ya hemen de savunmaya geçiyosun

Sanırım yırtmıştım..Ancak ellerimin titremesi hala geçmemişti.Gidip yüzümü yıkasam hiç fena olmayacaktı...
.
.

Haftasonu akşamlarını hiç sevmezdim.
Kendimle baş başa kaldığım,hiç sesin olmadığı bir ortam oluşurdu benim için.Şimdi diyeceksiniz 'E ne güzel işte?'.Ben ise böyle vakitlerde fazlasıyla düşünür ve düşündükçe ağlardım.

Yine o akşamlardan birindeydim.Dün sabah gördüğüm mesajlaşmalar geliyordu aklıma.

'Neden?' diye sorgulamadan edemiyorum açıkçası.

Bir insan neden onu aldatan birine ısrarla bağlı kalır ki?

Neden onun ardından gözyaşı döker ki?

.
.

Odamda müzik dinleyip sessiz sessiz ağlarken buna daha fazla katlanamayacağımı farkettim.

Kulaklığımı komodinin üzerine bırakıp yattığım yerden kalktım.

Gidip biryerde kafa dağıtmam gerekiyordu.En azından bu geceliğine..

Aşağı kata indiğimde annemin bana karşı olan üzgün bakışlarıyla karşılaştım.

Evet,annem yıllardır Sasuke'yi sevdiğimi biliyordu.Onunla arkadaş gibi olduğumuz için,herşeyimizi birbirimizle paylaştığımız için çoktan anlatmıştım geçrek duygularımı.

Narutonun gösterdiği mesajları da anlatmıştım.O yüzden birkaç gündür ağlamamı yadırgamıyordu annem.

O da benimle birlikte üzülüyordu.Ağladığımı her gördüğünde içten içe onun da ağladığını hissediyordum.

Her akşam yanıma gelir,yatağımın ucuna oturup moralimi düzeltmek için saçma veya değil,her türlü konuyu açardı.

Ah,annem de olmasa zaten...

"Konuşmak ister misin kızım?"

Annemin konuşmasıyla aklımdaki düşüncelerden sıyrıldım.

"Teşekkür ederim anne,ama yarın konuşsak?Ben biraz dışarı çıkmak istiyorum."