Το Σκοτεινό Αύριο Του Ονείρου!

~Μόνη απέναντι στην κενή αντανάκλαση~

Ώρα 5 το χάραμα..
Εκεί.. σε ένα σπίτι κάπου στην Ελλάδα,
μένει στην συμπρωτεύουσα,
ούτε καν στο κέντρο
κάπου εκεί γύρο..
Υπάρχει, αλλά δεν την βλέπει κανείς
δεν την παρατήρησε κάνεις!

Έτος 2020..
Σε ένα σπίτι μόλις 80+ τετραγωνικά..
Σε μόλις 5 δωμάτια.. 1ο όροφος..
Εκεί, σε ένα από τα δωμάτια..
μάτια ορθάνοιχτα, κάθεται σε μια γωνιά..
Κοίτα το κενώ.. το απόλυτο σκοτάδι του δωματίου..
Τα δευτερόλεπτα κυλούν εναντίον της..
τα μάτια της έχουν μόλις βουρκώσει..
Κρατιέται!
Κρατιέται πολύ!
Σφίγγεται το είναι της..
Ξέρει..
Ξέρει πως θα χάσει και αυτήν την μάχη!
Την μάχη με το σκοτάδι μέσα της..

Και το δάκρυ.. κύλησε..
Έφερε 1 δις ακόμα.. δάκρυα από πόνο, πίκρα, σιωπή.. φόβο και τρόμο!
Όλο αυτό πνιχτά, σιγανά, μυστικά!
Κάνεις να μην το μάθει!!!
Κάνεις να μην δει ή να ακούσει κάτι..

Μόνη... ένα κορίτσι.. με μάτια ορθάνοιχτα.. κοιτά το κενώ.. παραμιλάει.. κάτι λέει, τι λέει;
Μυστικά θαμμένα στα πιο βαθιά σημεία της ψυχής της, υποσχέσεις που δεν θα κρατήσει (ίσως) ποτέ, προσδοκίες για μια άλλη ζωή, όνειρα βγαλμένα από άλλη γη.. <<ΜΙΑ ΜΕΡΑ, ΘΑ ΦΥΓΩ!!!>>
Αυτή η πρόταση αντηχούσε στο κεφάλι της.. αυτό εννοούσε το παραμιλητό της..
Κυριολεκτικά, μεταφορικά; Μόνον εκείνη ήξερε..

Σηκώθηκε.. πέρασε μπροστά από έναν καθρέφτη..
Γύρισε πίσω.. γύρισε αργά το κεφάλι της προς αυτόν..
Παρατήρησε την μορφή της στην αντανάκλαση..
Μάτια κόκκινα, μάγουλα βρεγμένα με σημάδια έντονα.. σπυράκια.., σώμα αδύνατο.. μισό.. έτοιμο να κατάρευση,
ένα τίποτα, μια αηδία.. τίποτε άξιο προς σημείωση..
Τα μάτια! Αυτά είχαν τον τρόμο, τον πόνο, την απόγνωση, το σκότος.. το χάος!!!

Μόνη απέναντι στην κενή αντανάκλαση της.. για λίγα δευτερόλεπτα δεν καταλάβαινε γιατί το βλέπει αυτό;
Είναι μάταιο να κοιτάς το κενό..
Τίποτα το σημαντικό..
Μια φιγούρα στο καθρέφτη, μια αντανάκλαση που και καλά νομίζει πως υπάρχει.. ΟΧΙ.. μια οφθαλμαπάτη είναι, μόλις απομακρυνθείς.. φεύγει δειλή.. Όπως και το κορίτσι!!!
Ξάπλωσε στο κρεβάτι της και έκανε μια ευχή!!! Μέχρι αύριο που θα ξυπνήσει ή να είναι στη "άλλη ζωή", ή άγγελος να έρθει να την πάρει μακριά από αυτήν την κόλαση..

...

Ώρα 6 το χάραμα..
Το κορίτσι ξανά ανοίγει τα μάτια του..
Στεγνά τα μάγουλα της, το δέρμα του προσώπου της πιο "ήρεμο"..
Πρόλαβε και είδε όνειρο πως ήταν φυλακισμένη σε έναν Πύργο κάπου μακριά, κόντευε να πεθάνει και την φύλαγαν 3 φύλακες.. ώσπου στο τέλος ήρθε ένας ιππότης, μαχητής, ένας πρίγκιπας με αγγελικά φτερά για να την σώσει.. πάλεψε με τους εχθρούς, έσπασε την κατάρα του πύργου, την πήρε στα χέρια του και την έβγαλε έξω.. και της ψιθύρισε γλυκά στο αφτί..
<<Σε λίγες μέρες θα σε περιμένω στο σταθμού των τρένων, θα πάμε στη γη των ονείρων..>>.
Αυτό ξανά έκανε εικόνα στο μυαλό της και για λίγο ένιωσε την λάμψη του..
Γύρισε από την άλλη και το χέρι της ακούμπησε στο βιβλίο που έχει στο προσκεφάλι με τίτλο "Αγάπη"..
Ξημέρωνε 20/11/2022..

(20/11/'22)
~Μάρω Jackson~