Το Σκοτεινό Αύριο Του Ονείρου!

~Το χάος της μουσικής~

Και έτσι.. αφέθηκε στην μουσική που άκουγε δυνατά στα ακουστικά της!
Καθόταν στο κρεβάτι της και κοιτούσε το κενό. Ξαφνικά, ενώ ήταν στο απόλυτο κενό του χάους της, άρχισε να παίρνει χρώμα το χάος.. άρχισε να μοιάζει με ένα γαλαξία, η φαντασία της που ερχόταν αυθόρμητα από την καρδιά της, μεταμόρφωσε το κενό στο νου και την καρδιά της με ένα σύμπαν γεμάτο αστέρια, πλανήτες, χρώματα μπλε & μωβ..
Ξάπλωσε πίσω, πάνω στο μαλακό μαξιλάρι της, έκλεισε τα μάτια της και ενώ τρέχανε τα πρώτα και τελευταία δάκρυα, μόνο μιας, χάθηκε μέσα στο κενό της.. στο γαλαξία της, στο σύμπαν που για ακόμη μια φορά, μόνο η μουσική μπορούσε να το "ανάψει", πλέον, "πέταξε" για το κόσμο που κρύβει μέσα της, ο κόσμος της φαντασίας που μόνο εκεί ένιωθε πραγματικά ότι ζει, ότι μετράει, ότι αξίζει, ότι μπορεί να τα καταφέρει, μόνο εκεί μπορούσε να δει κατάματα λέξεις & φράσεις που μισούσε και για λίγο να τις πιστέψει: Αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, "θα τα καταφέρω", μπορώ, αξίζω, ευχαρίστηση, ικανοποίηση.. αυτές, είναι μερικές από τις λέξεις/φράσεις που δεν μπορεί να ακούει.. ό,τι ανεβάζει το "εγώ" το μισεί.. τουλάχιστον δεν μπορεί να τα ακούει για αυτήν!

Αυτήν την φορά, ξύπνια αλλά με κλειστά τα μάτια και υπνοτισμένη από την μουσική, την φαντασία και την βαθιά εκείνη αίσθηση πως έχει εισχωρήσει στα έγκατα του κόσμου της, που πλέον πολλοί θα νόμιζαν πως κοιμάται..
Ένα ακόμη "όνειρο" βγαλμένο από την φαντασία της γεννήθηκε με μοναδική του αποστολή να την κάνει να ταξιδέψει, να ξεχαστεί, να αναλύσει και να εξηγήσει τα μυστήρια της ψυχής της, να γιατρευτεί και να πάρει λίγη ακόμη δύναμη για να ξανά γυρίσει πίσω.. στη ζωή..

Το "όνειρο" αυτό το είχε ξανά δει, σαν ταινία του Hollywood, το έφτιαχνε μέσα στο κεφάλι της, ήταν το αγαπημένο της και είχε πολλά επεισόδια!
Για χρόνια πρόσθετε καινούργια "επεισόδια" και όλο αυτό το όνειρο ήταν τόσο ρεαλιστικό, είχε εμπόδια, κακουχίες, δράματα, συγκινήσεις, χαρές.. έμοιαζε με την πραγματική ζωή, το μόνο που άλλαζε ήταν αυτή, ήταν έτσι όπως ήθελε να ήταν, μια πολύ καλύτερη εκδοχή του εαυτού της.. ΖΟΥΣΕ εκεί μέσα.. δεν ήταν το σενάριο ουτοπικό τόσο αλλά, αυτή, όχι δεν το έπαιζε κάποια άλλη! Πρόσθετε στον εαυτό της αυτά που στην πραγματικότητα δεν μπορούσε να φτάσει, που δεν μπορούσε να αγγίξει, αυτά που την πώναγαν γι'αυτό και τα μισούσε.. και λίγη τύχη!
Εκεί ήταν ο εαυτός μα, ΖΟΥΣΕ.. σε αντίθεση με την πραγματικότητα!

Μια βασική διαφορά υπήρχε ανάμεσα στην εκδοχή του εαυτού της, στην πραγματική ζωή και στο όνειρο.. η δειλία!!!

(12/5/'23)

~Μάρω Jackson~