-YETİŞKİN İÇERİK-
Iraz.
İsminin anlamından dolayı mı uzaktı her şeye, herkese?
Annesi ona bu ismi koyarken ne amaçlamışsa, hepsi gerçek olduğu için miydi?
Uzaktı, ıraktı.
Kendi suçu olmayan şeyler yüzünden hep aile dedikleri o çemberin dışına itilmi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3. Bölüm:
Araba bir buçuk saatin sonunda bir çiftlik evinin taşlı yoluna girdiğinde Iraz'ın hissettiği o mahcubiyet kat ve kat artmıştı. Evlerinin bu kadar uzakta olduğunu, insanlara gecenin bu vaktinde böyle büyük bir zahmet ve rahatsızlık vereceğini tahmin edememişti.
Deniz'den konum isterken, bir taksiye atlayıp gitmeyi planladığı evin şehrin neredeyse dışında olabileceğini hiç düşünmemişti.
Yanındaki adam arabayı parkedip aşağıya indiğinde açılıp kapanan kapıdan içeriye giren soğuk Iraz'ın sertçe öksürmesine sebep olunca kolunu ağzına kapatıp araçtan inmeden önce birkaç kez daha şiddetle öksürdü.
Yemişti işte soğuğu... Zaten doğru düzgün bir şeyler yemediği, gerekli vitaminleri almadığı için vücudu hastalığa her daim açıktı. Çok lazımmış gibi bir de soğukta saatlerce yürümüş ve beklemişti.
Nihayet arabadan indiğinde adamın valizi tek hamleyle hiç zorlanmadan aracın kasasından aldığını gördü, bakışlarını onun üstünden çekip yere indirdi.
"Ben alırdım." dedi tahriş olmuş boğazıyla.
"Ben hallettim. İyi misin sen? Kötü öksürdün. Şifayı epey kapmışsın." Sadece kötü öksürdüğü için değildi adamın iyi olup olmadığını soruşunun sebebi. Bu çocuk büsbütün kötü, dokunsa yıkılacakmış gibi hissettiği için sormadan edememişti.
Iraz'ın bakışları adamın çekici yüzüne tırmandı. "İyiyim." dedi. İyi olmadığı zaten ortadaydı. Neyin yalanıydı bu?
Ilık bir şeyler içmesi şarttı adama göre. Bir doktara görünüp ilaç da içse iyi olur gibiydi. Tam hastalık mevsimiydi sonuçta... İnsanın kendisine iyi bakması şarttı.
"Bizimkiler yatmıştır ama sıcak bir çay içeriz seninle. İyi gelir boğazına da. İçin ısınır." diye teklifte bulundu öksürdüğü için gözleri sulanan çocuğa. Henüz bilmiyordu adam ama Iraz'ın gözleri o yaşlara ve hüzne çok uzun zamandır ev sahipliği yapıyordu.
Iraz hafif bir hayretle kaşlarını kaldırdı. Bu yabancı adam bir iki öksürdü diye kendisine sıcak çay içmeyi teklif ediyordu. Şaşırmıştı.
"Geç oldu. Yeterince rahatsızlık verdim. Gerek yok çaya falan."
Adamın kaşları çatıldı. Yüzü ifadesizken ne kadar sakin duruyorsa, kaşları çatılınca bir o kadar öfkeli görünmüştü Iraz'ın gözlerine.
