-YETİŞKİN İÇERİK-
Iraz.
İsminin anlamından dolayı mı uzaktı her şeye, herkese?
Annesi ona bu ismi koyarken ne amaçlamışsa, hepsi gerçek olduğu için miydi?
Uzaktı, ıraktı.
Kendi suçu olmayan şeyler yüzünden hep aile dedikleri o çemberin dışına itilmi...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
KUZEY 🧭
IRAZ 🍃
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
11. Bölüm:
Kuzey, dedesinin odasının kapısını üstüne sinmiş olan durgunlukla örttükten sonra, biraz önce öğrendiği şeyleri sindirmek adına, temiz hava alma ihtiyacıyla da dolarak kendisini akşam serinliğinin çökmüş olduğu bahçeye attı.
Hissetmişti zaten bir şeyler olduğunu...
Onun kolunda gördüğü izlerle de emin olduğunu sanmıştı ancak yine de her şeyi bildiğinden emin olduğu kişiyle, yani dedesiyle konuşmadan yapamamıştı.
Iraz'ın neden burada olduğunu biliyordu artık.
Ancak bildiği şey, Iraz'ın buraya gelmesine sebep olan kırılma noktasından daha fazlası değildi. Geri plandaki çoğu şeyi bilmemesine rağmen Kuzey, öyle üzgün hissediyordu ve öyle ne yapacağını bilemez bir haldeydi ki Iraz'ın yaşadığı çocukluğu, annesi tarafından gördüğü muameleyi bilse kim bilir daha neler hissederdi ilk günden beri ilgisini bir şekilde çekmeyi başarmış bu güzel çocuğa karşı.
Acımaktan ziyade, içinden dışına doğru taşmayı bekleyen bazı duygular vardı bünyesinde. Herkese iyiliği dokunsun, hayatları güzelleşsin diye çabalayan biriydi ama Iraz'a, Iraz'ın duvarları aşıp da yanaşmayı, doğru düzgün bir iletişim kurmayı bile başaramamıştı başından beri.
Şimdi anlıyordu çocuğun etrafını çevreleyen engellerin sebebini... Az çok çözüyordu kafasında ama yap-bozun kayıp parçaları, yerine oturmuş olan birkaçından çok daha fazlaydı.
Canına kıymaya kalkmıştı genç bir insan...
Bunun ağırlığı, Iraz'ın kendi içinde yaşadığı o hüsran sanki tonlarca yük olup Kuzey'in omuzlarına biniyordu şimdi. Elleriyle yüzünü sıvazladıktan sonra derin, isyankar bir iç çekişle evin arka tarafında kalan ve doğrudan ormana bakan verandanın merdivenlerine oturuverdi.
