Dove potter/

89. Final

9-10 Sene sonra

Morgana'yı babası odasına çağırmıştı...Bu Morgana için resmen bir  kabustu!

Kapıyı tıklattı

"baba girebilir miyim?"

Aslında deli gibi korkuyordu ama bunu dışarıya gösterirse bu bir Riddle'a yakışmazdı

"Gir" sesi gelince içeri girdi

Kendinden emin adımlarla çalışma masasında oturan babasının önünde durdu ve ellerini önünde birleştirdi

"Seninle konuşmak istediğim bir konu var Morgana"

"Seni dinliyorum baba"

"Bazı şeyler duydum"

Masasından kalkıp camın önüne gitti

Kızına bakmadan konuşmasına devam etti "Okulda olay çıkarmışsın"

"Bunu o aptal Malfoy  isted-"

"Düzgün konuş Morgana." Annesi Dove'un orada olduğunun farkında bile değildi

"Cümlem daha bitmedi" diye sertçe uyardı Tom

"Ayrıca sana yaptığı yanlışta haddini bildirmen gayet yerinde bir davranış ama ona herkesin içinde lanet savurmamalıydın"

"Üzgünüm"

Tom Kızına döndü ''Üzgünüm demekle olmuyor! Yapıcaksan üzgün olma, üzgün olucaksan yapma."

Morgana'nın Tom'la aynı tür olan zümrüt rengi gözlerini babasına dikti

"Üzgün olduğum şey ona lanet savurmam değildi."

Dudağının kenarı yukarı kıvrıldı ve konuşmasına devam etti"Ona orada daha fazlasını yapmamamdı"

Tom'un gözleri Dove ile buluştu

"Yaptığın şey ile dikkat çekmemelisin Lysandra"

Evet ona bir tek annesi Lysandra derdi

"Dikkat çekmeyi seviyorum"

"Ne o? Sende dikkat çekmeye ihtiyacı olan aptallardan mısın yoksa Morgana?" Tom soğuk bir tavırla söyledi

"Evet, tabi ihtiyacım olsaydı"

Morgana dış görünüşünü, Soğuk,gizemli,Cesur,cüretkar ve bunun gibi tavırlarını babasından almıştı

Hatta Morgana tamı tamıyla Hem fiziksel olarak hem de huy olarak Tom'un ta kendisiydi

"Saygı çerçevesinin dışından çıkma Lysandra!"

"Konumuz bu mu anne?"

"Konumuzun ne olucağını ben karar veririm Lysandra"

Tom'un Dove'a öyle bir bakışı vardı ki... o bile sessiz kalmıştı

Morgana sustu "özür dilerim biran saçmaladım"

"Bunun farkına varman güzel."

Tom ikisinin arasına  âdeta girerek ''şey bebeğim konuya mı dönsek-"

"Lysandra yarın gidip Draco'dan özür dilemelisin"

"Hayır Dove"

"Yaptıysa yaptı Özüre zulüm yok"

Morgana'nın gözleri parladı resmen babasına bakarken

"Bir daha herkesin önünde yapma bunu Morgana."

"Tamam Baba"

"Şimdi odana gidebilirsin"

Morgana sanki podyumdaymış gibi yürüyerek çıktı odadan

Dove ellerini Tom'un ensesine koydu "Draco'ya aşık..."

"Hayır ondan nefret ediyor"

"Kızları hiç anlamıyorsunuz Bay Riddle"

"Çünkü ben bir kız değilim Bayan Riddle"

Dove gülerken biranda ciddileşti "Tom o gerçekten aşık"

"Ama nefret-"

"Hatırlatırsam bende sana bir zamanlar nefret ediyormuş gibi davranıyordum -ki nefret ediyordum-"

Elini gösterdi "bak şimdi evliyiz"

"Bu aynı şey değil"

"Aynı şey "

"Ayrıca o velet Malfoy benim kızımı haketmiyor"

Dove güldü

"Bence biz aralarına girmemeliyiz"

"Bence girmeliyiz"

"Saçmalama Tommy"

Tom'un dudağı şeytani bir sırıtışla kıvrıldı

"Bana en son 'Tommy' dediğinde Morgana oldu Dove"

"Biliyorum"

Yaklaştı, tam öpüceği sırada kapı çalındı

"Lordum sizi rahatsız ediyoruz fakat-"

"Tamam"

Dove'a döndü "toplantıya gitmem gerek Bayan Riddle üzgünüm"

Dove az önceki Tom'u taklit ederek "Üzgünüm demekle olmuyor!Yapıcaksan üzgün olma,üzgün olucaksan yapma"dedi ve güldü

"Komik mi?"

"Fazlasıyla"

"Her neyse. Seni seviyorum"

"Bende seni seviyorum bebeğim" dedi Dove

Ve Tom çıktı.

____________________________

Bitti

Çok boş bir kitaba çok boş bir final

Şaşırdık mı? Hayır.